Een aantal weken geleden was er binnen onze gemeente een protest tegen de komst van een asielzoekerscentrum. In de plaatselijke krant werd er een artikel aan gewijd. Het stuk opende met een foto van een nog jonge jongen op de voorgrond met in zijn handen een Nederlandse vlag en op de achtergrond een meisje met een megafoon in haar handen naast een spandoek waar vol = vol op stond.

Het laat zien hoe kinderen beïnvloed kunnen worden door denkbeelden en overtuigingen van dichtbij, maar ook van veraf. Want ook regeringspartijen of individuen op bijvoorbeeld sociale media kunnen indoctrineren en hiermee kinderen en jongeren laten geloven in bepaalde denkbeelden. In deze huidige tijd zien we allemaal wat het mogelijke gevaar daarvan kan zijn: een verharding van de maatschappij, denkbeelden die andere mensen schade berokkenen en overtuigingen die niet meer verzacht kunnen worden.

Het is wellicht een nogal heftige introductie voor een boek dat ongelooflijk veel indruk op me heeft gemaakt, maar dat boek heeft dan ook best een zware thematiek. En tegelijkertijd is het met een zachtheid geschreven die je verstild achterlaat. Het verhaal laat je nadenken over onze huidige maatschappij, over hoe wij als mensen met elkaar omgaan en hoe moeilijk het is om denkbeelden die je van jongs af aan zijn bijgebracht te doorbreken. Ik heb het over het boek ‘Albatros’, het jongste werk van auteur Yorick Goldewijk. Wat ben ik ongelooflijk onder de indruk van dit boek.

Hoofdpersoon Abel wordt op een dag wakker en realiseert zich dat zijn dag anders dan anders begint. Al snel komt hij erachter wat daar de oorzaak van is: zijn ouders zijn in dieren veranderd. En niet alleen zij, maar iedereen in zijn buurt. Hij besluit op zoek te gaan naar andere mensen en moet hiervoor oversteken naar het vijandige noorden, een plek waar het zuiden al jaren mee in oorlog is. En precies daar vindt hij een mens, een meisje dat Kat heet en cynisch en gemeen is. Ze moeten zich echter tot elkaar zien te verhouden in hun zoektocht naar antwoorden en met elkaar beginnen ze aan een barre tocht.

Zoals ik al schreef is ‘Albatros’ een indrukwekkend werk. Bij ieder boek dat Goldewijk schrijft, lijkt hij nog beter te worden. Dit verhaal is ingetogen en zacht en tegelijkertijd schokkend, verdrietig en confronterend. En het zou geen werk van Yorick Goldewijk zijn als het verhaal niet een filosofische insteek had. De vragen die in dit boek worden gesteld, zetten ons aan het denken over de rol die wij als mens hier op aarde innemen.

Over het verloop van het verhaal kan ik niet al te veel vertellen, ik zou te veel weggeven. Maar wat er in het verhaal gebeurt is het volgende: de lezer leert dat een groep bestaat uit individuen, ieder met een eigen verhaal. De overtuigingen waar mensen mee opgroeien ontstaan soms ook door pijn en leed dat hun door anderen is aangedaan. En we leren dus ook dat er vaak een verhaal zit achter daden die van daaruit worden uitgevoerd.

Door het boek ‘Albatros’ ga je weer wat meer van de mensen houden en snap je wat bepaalde drijfveren kunnen zijn van anderen. En dat is juist in tijden van polarisatie ongelooflijk belangrijk. Van dit werk zouden heel veel grote mensen ook nog wat kunnen leren. Lezen dus.

Schrijver: Yorick Goldewijk
Uitgeverij: Ploegsma

Lees ook:

De boom die een wereld was

Duizend en ik