Sinds kort ga ik zo nu en dan in mijn eentje naar de film. Dat is heerlijk. Je kiest zelf en verdwijnt in je eentje in een verhaal dat je zelf gekozen hebt. Gisteren ging ik ook alleen en ik koos voor een film die een nogal zware thematiek bevatte: ‘Sorry, baby’. De hoofdpersoon wordt in de film door haar docent verkracht en dat is geen malse materie. Toch hebben de makers van de film het verhaal luchtig en integer verteld. De film was op een bepaalde manier helend.

De afgelopen tijd zijn er behoorlijk wat berichten van vrouwen online gekomen over het onrecht dat hun is aangedaan en ieder bericht raakt me, omdat ik er, net als zoveel andere vrouwen, ook mee te maken heb gehad. Maar het uitspreken daarvan kost moeite omdat het zo ingrijpend is en ook zo kwetsbaar om jezelf op die manier bloot te geven. Wat zijn er nog veel vrouwen, meisjes, die zich wel willen uitspreken, maar het nog steeds niet kunnen. Het is te moeilijk, te zwaar, te beladen.

Daarom is het boek ‘Nachtgeheimen’ van Simone Arts ook zo indrukwekkend. Het laat feilloos zien wat de macht kan zijn van een dader, die vervolgens door kan gaan met leven terwijl het slachtoffer achterblijft en de last moet dragen. Niet in staat je te uiten over hetgeen gebeurd is, óók vanwege het verwarrende van de situatie waarin dit soort gruwelijkheden vaak plaatsvinden.  

In ‘Nachtgeheimen’ komt de beste vriendin van Ollie, Marise, om het leven door een ongeluk. Ollie blijft achter en heeft heel veel vragen over Marises overlijden waarop ze het antwoord niet weet. Daarom besluit ze op onderzoek uit te gaan. Ollie ontdekt schokkende dingen waardoor alles op losse schroeven komt te staan.

Simone Arts heeft een prachtige manier gevonden om dit verhaal te vertellen. Niet alleen lezen we over Ollie in het heden en over haar huidige zoektocht, ook leren we haar beter kennen door haar verhaal te lezen vanaf het begin van de middelbare school. Zo leren we ook beter begrijpen hoe de vriendschap tussen Ollie en Marise is ontstaan en op welke manier zij belangrijk zijn voor elkaar. Er is echter nog een derde lijn in het verhaal en dat is de stem van Marise zelf die Ollie schrijft en vertelt wat er precies met haar gebeurd is. Die drie lijnen bij elkaar, maken dat ‘Nachtgeheimen’ een spannend en indringend verhaal is dat je niet weg kan leggen.

De verhaallijnen maken het verhaal niet ingewikkeld, integendeel: het zorgt ervoor dat er juist een compleet beeld ontstaat van wie Ollie en Marise zijn en welke omstandigheden en gedragingen invloed hebben op hun vriendschap. De verschillende thema’s in het boek zijn actueel en veel jongeren zullen herkenning vinden in het verhaal. Net als in ‘Zij, ik en de sterren’ schuwt Arts ingewikkelde onderwerpen niet, maar gaat ze ze juist aan. Dat leidt tot een indrukwekkend verhaal dat soms voor kippenvel zorgt. ‘Nachtgeheimen’ is taboedoorbrekend en tegelijkertijd toegankelijk door de schrijfstijl. Een echte aanrader.

Schrijver: Simone Arts
Uitgeverij: Leopold