Een tijdje geleden zat er een uitnodiging voor de uitreiking van de Wouterse Pieterse Prijs in mijn inbox. Dat vond ik een hele eer om daarvoor uitgenodigd te worden. Het zorgde ervoor dat ik de afgelopen weken nog meer genoot van alle bekendmakingen van de nominaties.

Vandaag toog ik naar Den Haag om de uitreiking live mee te mogen maken en wat was dat een feest. Ik denk dat ik twee uur lang met een glimlach op mijn gezicht heb gezeten. Wat heb ik genoten van de schrijvers die ieder voorlazen uit eigen werk en daarbij helemaal zichzelf waren. Het was mooi om te zien hoe via de schrijvers de verschillende emoties uit boeken naar voren kwamen. Daar zaten de scheppers van gedichten en verhalen en dat was kwetsbaar, ontroerend, maar ook heel vaak ontzettend grappig.

En wat is het prachtig om te zien hoe Frits Spits met zijn spitsvondigheden en humor deze aflevering van de Kindertaalstaat droeg, net zoals hij alle afleveringen van de Taalstaat draagt. Ogenschijnlijk moeiteloos neemt hij toehoorders thuis en aanwezigen in de zaal mee. En dan ook nog de twee co-hosts van vandaag: twee jongeren die daar ieder volledig zichzelf waren. De een nieuwsgierig en de ander wat gereserveerder, maar wat deden ze het ontzettend goed.

Uiteindelijk won het boek ‘Oever’ van Ludwig Volbeda en dat was prachtig. Volbeda zei, en ik hoop dat ik het ongeveer goed citeer: ‘Ik kan er de taal niet voor vinden om aan te geven wat ik voel’. Later zei hij nog dat hij nog steeds de taal niet had, maar wel een beeld voor zich had, dat van een vuurvlieg. Ik vond dat schitterend en ik zag het ook voor me: zo’n heel klein lichtgevend puntje in de verte dat niet kan stoppen met schitteren en schijnen. Zo klein, maar met zo veel kracht. Precies zoals ‘Oever’ is: klein, ingetogen maar met een gigantische kracht in zich.

Wat kijk ik terug op een schitterende ochtend. Aan alles voelde ik dat ik hiermee bezig wil zijn: met boeken, met het jeugdboek en dat ik aan iedereen wil vertellen dat dit is waarom het gaat. Om die belevenissen, om die emoties en om die verhalen die we moeten blijven vertellen en verspreiden , omdat ze ieder, op welke manier dan ook, van grote waarde zijn.

Dank mensen van de Woutertje Pieterse Prijs en mensen van de Taalstaat om zoiets moois op te zetten. Maar bovenal: bedankt schrijvers, voor al die mooie verhalen die jullie in onze levens brengen.