Blog theo thijssen-prijs kinderboekenchallenge Lemniscaat
Blog

Blog: Theo Thijssen-prijs

Op Instagram vindt ieder jaar in januari de #kinderboekenchallenge van Uitgeverij Lemniscaat plaats. Een maand lang staat iedere dag een ander thema centraal waar de Instagrammers die meedoen hun eigen invulling aan mogen geven. Ons gezin doet ook mee en dat is een feestje. De challenge nodigt namelijk uit tot het anders kijken naar boeken en het met elkaar erover in gesprek gaan. Het is op en top leesbevordering.

Vandaag was het thema ‘Wat een oeuvre!’ en het stuk dat ik daarbij schreef vond ik zo leuk om te schrijven dat ik het ook hier graag wil delen. Komt ‘ie:

Tsjonge, het was niet makkelijk om iets te bedenken bij het thema van vandaag. Ik had natuurlijk een oeuvre kunnen kiezen van een veelzijdige schrijver van wiens werk ik onder de indruk ben, maar dat vond ik te makkelijk. Gisteren ging ik dus op zoek naar wat het begrip ‘oeuvre’ nu precies inhoudt en wat er eigenlijk over te zeggen valt. Uiteindelijk kwam ik uit bij de Theo Thijssen-prijs, een prijs die één keer in de drie jaar wordt uitgereikt aan een schrijver wiens werk alomvattend en indrukwekkend genoeg is geweest om er een oeuvreprijs aan toe te kennen.

De prijs kende ik uiteraard, maar achterin mijn hoofd zat altijd de vraag: waarom Theo Thijssen? Weliswaar schrijver van beroep, maar niet van kinderboeken: hij schreef er slechts eentje. Theo Thijssen was onderwijzer, maar schreef ook ontzettend veel. In 1905 begon hij zelfs, samen met een vriend, het tijdschrift ‘De nieuwe school’. Daarin recenseerde hij ook kinderboeken. Zijn recensies waren vaak niet mals. Zijn visie op kinderboeken en – schrijvers bleek al uit hetgeen hij vertelde de eerste editie van dit tijdschrift:

‘Een kinderschrijver moet de schrijver zijn. Hem moet de taal iets méér zijn dan het ons gewone menschen is; en bovendien moet hij van het kind houden; zóóveel houden, dat het kind hem verstaat. Hij moet eerlijk geven wat er in hem leeft; en wat er in hem leeft moet voor het kind zijn; en zóó hevig moet het in hem zijn, dat hij ’t uit; dat hij het uiten móét. Een kinderboek moet echt zijn. En een kinderboek beoordelen is alleen maar kijken, of het echt is; of de schrijver kinder-kunstenaar is.’

Dit citaat legt mijns inziens enige druk op de jury van de Theo Thijssen-prijs: een winnaar moet niet lichtvaardig gekozen worden. Een ware kinderkunstenaar die houdt van het kind en dat uiten moet middels het schrijven van kinderboeken. Prachtig!

Natuurlijk ben ik gelijk mijn boekenkast ingedoken om te zien welke winnaars van deze oeuvreprijs ik in mijn kast heb staan. Een aantal schrijvers ontbreekt nog en bij sommige speel ik een beetje vals. Dat betekent dat ik nog weer wat te lezen heb. En die vraag ‘is het kinderboek echt’ zal ik meenemen in de recensies die ik nog ga schrijven.

Benieuwd naar de rest van onze invullingen van de thema’s? Volgen kan op Instagram via het account @langlevelezen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *