Sommige boeken worden hier thuis met zoveel vaart gelezen, dat het al uit is voordat ik zelfs maar heb kunnen vragen of ze er al in begonnen zijn. In andere boeken wordt enthousiast begonnen, maar is het niet opeens zomaar uit of wordt het zelfs weggelegd. Voor mij is dat altijd reden om navraag te doen bij het kind zelf. Wat gebeurde er waardoor je het niet hebt uitgelezen? Eigenlijk kunnen mijn kinderen dat altijd heel goed uitleggen. Soms kiezen mijn kinderen na zo’n gesprek ervoor om verder te lezen, maar op sommige momenten blijft het boek ook gesloten en dat is ook oké.

Zo verliep het ook bij het boek ‘Ik heb mijn zusje kwijtgemaakt’ van Mohana van den Kroonenberg. Lot begon enthousiast in het boek, maar al snel merkte ik dat het rondzwierf en er niet meer in gelezen werd. Ik besloot het eerst zelf te lezen alvorens het aan haar te vragen en al snel snapte ik waarom ze was gestopt met lezen. Kos heeft namelijk zijn zusje van nul jaar oud kwijtgemaakt: hij speelde verstoppertje met haar in het park en heeft haar onder een struik gelegd, maar eenmaal teruggekeerd bij de struik ligt ze daar niet meer. Er volgt een zoektocht en daarna een vlucht, omdat hij zijn ouders niet onder ogen durft te komen. Tijdens die vlucht leert hij niet alleen allerlei mensen kennen, maar leert hij ook de zichzelf en de wereld om hem heen een beetje beter kennen.

Na lezing liep ik naar Lotje toe en vertelde ik dat ik het boek ook had gelezen en dat ik denk ik wel snapte waarom ze het niet had uitgelezen: een zusje kwijtmaken en je vervolgens heel erg schuldig daarover voelen is iets waar Lot zich behoorlijk in in kan leven. Met dat in mijn achterhoofd vertelde ik haar over het einde van het boek, want soms is dat gewoon nodig om een kind weer aan het lezen te krijgen.

Die zenuwen die Lotje voelde tijdens het lezen, voelde ik in het begin ook. Dat is een compliment voor de schrijver, want het betekent dat Van den Kroonenberg het verhaal zo goed kan overbrengen dat je precies voelt wat de hoofdpersoon doormaakt. Eerst de woede vanuit zijn tenen, omdat zijn moeder zich opeens bemoeit met Kos’ vader en hemzelf en daarna het verstoppertje spelen vanuit een soort boosheid die blijft hangen. En dan de paniek die Kos voelt als hij zijn zusje niet meer kan vinden. Even, ja heel even, twijfelde ik of ik zelf ook wel verder wilde lezen. Maar ik deed het en daar heb ik geen spijt van gekregen. Want de ontmoetingen die Kos heeft zijn waardevol en leren niet alleen hem iets over het leven, maar ons als lezers ook.

Langzaam gaan de gordijnen open en zien we niet alleen een boos jongetje dat zijn zin niet krijgt, maar zien we een wereld achter hem verschijnen waarin nog veel meer speelt. Opeens is het logisch dat Kos doet wat hij doet. En dat is ontroerend. Eigenlijk is Kos een groot deel van het verhaal verloren, maar door zijn ontmoetingen wordt hij iedere keer iets minder verloren, ook al begrijpt hij er zelf niet altijd even veel van.

‘Ik heb mijn zusje kwijtgemaakt’ is een indringend en aangrijpend boek waarvan je soms denkt: dit wil ik niet verder lezen. Wel doen is dus het advies. Lotje heeft het in haar eentje nog niet verder gelezen, maar ik denk dat ik haar binnenkort bij me neem en het samen met haar verder ga lezen. Ik denk namelijk zomaar dat zij dit ook een prachtig verhaal zal gaan vinden.

Schrijver: Mohana van den Kroonenberg
Illustrator: Nadia Meezen
Uitgeverij: De Vier Windstreken