Met de voorleesdagen in het vooruitzicht, kan ik het niet laten ook nog vier pareltjes van prentenboeken te noemen die niet in de top 10 staan, maar zeker de moeite van het voorlezen waard zijn. Hierbij mijn prentenboekenoverzicht van de maand januari.

Aapje Oeps de foutjeskampioen

Ooit struikelde ik eens over een milkshakeverpakking waarna ik deze boos wegtrapte en hem tegen iemand aanschopte. Helaas was ik me er niet bewust van dat er ook nog een aanzienlijke hoeveelheid milkshake in die beker aanwezig was. De persoon die de beker tegen zich aankreeg, heeft wel eens betere dagen gehad en ik ook. Mijn kinderen moeten altijd heel hard lachen om deze actie, die helaas niet op zichzelf staat. Ik ben wel een beetje een kluns.

Daarom voelde ik me misschien zo thuis bij Aapje Oeps die werkelijk waar een foutjeskampioen is. Het begint al in de ochtend als hij zomaar per ongeluk zijn schoentje vol plast en dat is nog maar het begin van een dag vol strapatsen. Desalniettemin weet Aapje Oeps op het gezicht van menig lezer een grote glimlach te toveren en ontlokt het aan de jongste lezers een keiharde schaterlach. Geef ons nog maar meer Oepsjes van dit innemende aapje dat toch de beste bedoelingen heeft.

• Schrijver: Jozua Douglas
• Illustrator: Eefje Kuijl
• Uitgeverij: De Fontein

Piet de kat die wil weten wat hij wél wil eten

Op het moment dat ik dit stukje schrijf, word ik aangestaard door een ietwat uilige kat die nogal graag naar binnen wil. Echt vechten voor zijn voedsel doet onze kater niet meer, de brokjes in de gang weet hij zonder enige moeite te vinden. Piet is ook zo’n hongerig sujet dat dag en nacht droomt over eten, maar hij probeert er ook nog wel wat moeite voor te doen. Die moeite is echter verspilde tijd. Overal waar hij aankondigt iets op te willen peuzelen, wordt hij gestopt. Piet mag geen vogels kiezen voor zijn diner, want die zijn veel te belangrijk. Ook vissen, rupsen, koeien én strontvliegen zijn te veel van betekenis om zomaar door Piet verorberd te worden.

Zo langzamerhand wordt Piet wel wanhopig: wat moet hij dan in hemelsnaam voor voedsel nuttigen en misschien nog wel belangrijker: ben ík eigenlijk wel zo belangrijk? Eenmaal thuis aangekomen weet Piet zijn eigen waarde gelukkig weer snel in te schatten. Want poezen zijn toch eigenlijk onvervangbaar, net als onze Pluk die ik tijdens het schrijven van dit stukje binnen heb gelaten en van wie ik dankbaar een kopje en een miauw toegeworpen kreeg. ‘Piet de kat die wil weten wat hij wél mag eten’ is een fijn prentenboek met vrolijke illustraties en een zeer innemend hoofdpersoon (of zeg je hoofddier?).

• Schrijver en illustrator: Yvonne Jagtenberg
• Uitgeverij: Gottmer

Maan en Aarde hebben bonje

Wat in de beste families gebeurt, gebeurt ook hier: Maan en Aarde hebben bonje. Maan besluit zijn rugzakje te pakken en zijn geluk te zoeken bij een andere ster of planeet. Zijn hele lange leven lang heeft hij al gedroomd van het draaien om de zon, maar eenmaal daar aangekomen wordt het hem toch iets te heet onder de voeten. Dan maar een plekje zoeken bij een van de planeten, maar echt makkelijk lijkt dat nog niet te zijn. Stiekem voelt niets zo thuis als Aarde.

In toegankelijke en humoristische taal weet schrijver David Duff de kenmerken van de verschillende planeten onder de aandacht te brengen. De illustraties van Noemi Vola ondersteunen het geheel. Op basis van de gegeven informatie zou iedereen met een grote boog om Uranus heen vliegen. Door de tekst leren we dat hij stinkt en zijn afbeelding ziet er dan ook zeer zeker niet aanlokkelijk uit.

Achterin het boek wordt nog wat extra informatie gegeven over de verschillende planeten. Zo leren de jongste lezertjes al het verschil tussen gas- en rotsplaneten en leren we hoe Maan en Aarde eigenlijk vrienden van elkaar zijn geworden. ‘Maan en Aarde hebben bonje’ is vrolijk, humoristisch én ook nog eens leerzaam.

• Schrijver: David Duff
• Illustrator: Noemi Vola
• Vertaler: Martine van Rooijen
• Uitgeverij: Parade

Nours geheime bibliotheek

Dat sommige prentenboeken ook heel geschikt kunnen zijn voor de oudere kinderen, blijkt maar weer uit het boek ‘Nours geheime bibliotheek’. Het boek ontroerde me. Niet lang daarvoor was ik in gesprek geraakt met een Syrische vluchteling die vertelde hoe hopeloos de situatie in Syrië is en hoe hij alle hoop is verloren. Het was een schrijnend verhaal en het deed me wederom beseffen hoe ontzettend goed wij het hier hebben.

In dit boek draait het om een geheime bibliotheek: tussen alle verwoestingen door verzamelen Nour, Amir en hun vrienden allerlei boeken die ze vinden op straat. Uiteindelijk brengen ze alle verzamelde boeken naar een kelder en daar mag iedereen langskomen. De bieb groeit, omdat iedereen bijdraagt en jarenlang is deze bieb een plek waar de inwoners van deze stad kunnen vluchten voor alle ellende.

Het verhaal is gebaseerd op een ware gebeurtenis: in 2011 ontstond zo’n bibliotheek in de stad Daraya. Door de jaren heen werden zo’n 15.000 boeken verzameld en neergezet in een leegstaande kelder. ‘Nours geheime bibliotheek’ is een verhaal van hoop in een uitzichtloze strijd die maar voortduurt en voortduurt.

In het nawoord schrijft de schrijfster de volgende woorden: ‘Ik geloof dat onze ziel boeken nodig heeft, zoals ons lichaam voedsel nodig heeft. Ik hoop dat het lezen van dit boek je ziel heeft gevoed, zoals het schrijven ervan de mijne voedde’. Ontegenzeggelijk heeft dit boek mijn ziel gevoed en ik hoop dan ook dat het ontzettend veel andere mensen zal bereiken.

• Schrijver: Wafa’ Tarnowska
• Illustrator: Vali Mintzi
• Vertaler: Joukje Akveld
• Uitgeverij: De Vier Windstreken