Overzicht prentenboeken februari
De beste besteding van regenachtige februaridagen? Met elkaar onder een dekentje kruipen en fijne, lieve, grappige en ook nog mooie prentenboeken lezen. Speciaal voor die gelegenheid heb ik weer vier mooie boeken voor jullie uitgekozen. Veel leesplezier toegewenst!
Vis en Krab
Met enige regelmaat overvallen mij tijdens het slapengaan de grote vragen des levens. Blijft de slaap echt uit, dan heeft mijn lief een probleem: ik ben dan namelijk op zoek naar een luisterend oor. In ‘Vis en Krab’ speelt hetzelfde probleem. Vis is klaarwakker, terwijl Krab prinsheerlijk ligt te snurken. Helaas voor hem is dat maar van korte duur. Uit het donker wordt zijn naam genoemd en vanaf dat moment is het gedaan met de rust. Vis benoemt alles wat hem dwarszit om daarna zelf, vrij van zorgen, in slaap te vallen. Maar vanaf dat moment zijn de rollen omgedraaid.
Wat een genot om dit prentenboek te lezen: de vragen die gesteld worden, de oplossingen die geboden worden en vervolgens Krab die in het donker klaarwakker scharen ligt te draaien. Ik las het boek voor tijdens een voorleesmiddag en alle kinderen beleefden er ontzettend veel plezier aan. Dat komt niet alleen door de gebeurtenissen, maar ook door de fijne illustraties. Het naambordje van Vis en Krab, de gordijntjes voor het raampje van hun aquariumhuisje en de starende, klaarwakkere ogen in het donker.
Een volgende keer als ik niet kan slapen, pak ik gewoon ‘Vis en Krab’ erbij. Zeker weten dat mijn zorgen als sneeuw voor de zon verdwijnen.
- Schrijver & illustrator: Marianna Coppo
- Vertaler: J.H. Gever
- Uitgeverij: Gottmer


Leeuwenlessen
Een tijdje geleden waren we in de dierentuin en daar hoorden we een leeuw brullen. Dat maakte indruk. Alleen al dat geluid is voldoende om je te doen realiseren dat zo’n dier geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken.
De ik-persoon in het boek ‘Leeuwenlessen’ wil wel proberen om zo’n stoere leeuw te worden en dat kan: in slechts zeven eenvoudige stappen is het mogelijk je leeuwendiploma te halen. Wat je zoal moet kunnen? Nou, bijvoorbeeld het volgende: een woeste uitstraling hebben, brullen en bespringen. Dat is echter nog geen sinecure. De hoofdpersoon heeft het er maar moeilijk mee en alles wijst erop dat het diploma niet behaald zal worden. Maar dan krijgt het verhaal een wending waardoor alles verandert.
Alhoewel het worden van een leeuw niet automatisch lief en onschuldig is, straalt dit boek een en al zachtheid uit. Geen moment wordt het té spannend, niet in tekst en ook niet in beeld. Door dit verhaal wil iedereen zijn leeuwendiploma wel halen. Wij hebben na het lezen van het boek even flink geoefend met brullen. Onze eigen katachtige thuis was er alleen nog niet echt van onder de indruk. Nog even wat harder oefenen maar…
- Schrijver en illustrator: Jon Agee
- Vertaler: Nicolette Hoekmeijer
- Uitgeverij: Boycott


Rana
Sommige prentenboeken maken indruk vanwege de verhaallijn en wil je om die reden keer op keer herlezen. Bij ‘Rana’ is het verhaal zeker ook interessant. Het boek is gebaseerd op een oud volksverhaal dat verteld werd in het Hoge Noorden: poolvossen zouden door in de bergen met hun staart te zwiepen de sneeuw in de lucht brengen waardoor de mooiste kleuren ontstonden: het noorderlicht. Als je de illustraties van Marieke ten Berge ziet, geloof je meteen dat het waar is.
Want dit boek is niet alleen mooi vanwege het verhaal, maar ook zeer zeker vanwege de illustraties die adembenemend zijn. De kleuren van het noorderlicht, dat lieve poolvosje dat zo is getekend dat je het zo van het papier zou willen scheppen om tegen je aan te leggen. Eén illustratie is wel heel bijzonder: het vosje opent haar ogen en in de weerspiegeling daarvan zien wij als lezers, als kijkers, wie er nog meer een rol speelt in dit verhaal. Het is werkelijk waar een schitterende illustratie.
Rein had al lange tijd een knuffel van een witte hond op zijn kamer liggen. Na lezing van Rana is dat hondje omgedoopt tot poolvos en wordt Rana, want zo heet ze vanaf nu, overal mee naar toegenomen. ‘Rana’ is een ontzettend lief verhaal dat ondanks alle afgebeelde sneeuw en kou, het hart verwarmt.
- Schrijver & illustrator: Marieke ten Berge
- Uitgeverij: Lemniscaat


Aldo & Rino
Het fijnste van spaghetti eten? Een lange sliert met heerlijke saus eraan naar binnen slurpen. Het liefst een paar slierten tegelijkertijd. De zachte pasta, de heerlijke tomatensaus, het zoutige van de kaas: alleen al van het opschrijven krijg ik al zin in een flink bord spaghetti.
Zo is het ook bij lezing van het prentenboek ‘Aldo & Rino’. Nonna maakt twee flinke borden spaghetti voor hen klaar, maar helaas: één bord valt. Aldo & Rino zullen moeten delen. Er blijft één sliert over en beiden zijn vastbesloten die niet aan de ander te gunnen. Ze houden koppig vast aan hun eigen stuk dat in hun mond zit vastgeklonken. In dit boek geen romantische scènes als in Lady en de Vagebond: nee, hier wordt een flinke strijd geleverd. Tot de situatie echt penibel wordt en een van de twee, Aldo, overduidelijk winnaar is. Kortstondig wordt er genoten van het idee van wat er nu allemaal mogelijk is met de gewonnen sliert. Toch kiest Aldo voor zijn broer, tót het volgende gerecht wordt opgediend.
Jacques & Lise, schrijvers en illustratoren weten van dit boek een visueel spektakel te maken. Ik genoot van de kleuren, de fantasie die hoogtij viert in dit boek en de strijd tussen de broers die net zo snel weer wordt vergeten tot zich weer een nieuwe situatie aandient. ‘Aldo & Rino’ is een boek dat hongerig maakt naar meer.
- Schrijvers & illustratoren: Jacques & Lise
- Uitgever: Pelckmans

