Dat prentenboek van de maand stond even stil: het was te druk met allerlei andere zaken en daardoor werd deze rubriek een ondergeschoven kindje. Suf natuurlijk: waar zouden we zijn zonder prentenboeken? Vanaf nu probeer ik het weer trouw op te pakken, zodat ik jullie maandelijks kan voorzien van de mooiste prentenboektips.

Bor moet door

Elke ochtend weer heb ik last van opjutteritis. Dat woord kende je nog niet hè? Het betekent dat de kinderen om kwart over acht de deur uitmoeten om naar school te gaan en dat met name ík me daar druk om maak. Die kinderen blijven nog even in bed liggen, trekken dan héél erg langzaam hun kleren aan, eten hun ontbijt met muizenhapjes en kunnen dan vervolgens hun jassen, tassen, schoenen niet meer vinden. Eindstand: vijf grijze haren voor mij en kinderen die zich toch ook een beetje opgejut voelen door hun gestreste moeder.

Heb je nu medelijden met mij? Dat hoeft niet: voor mijn kroost is het ook niet makkelijk. Iedere dag verplicht naar school, vroeg hun bed uit en programma’s afdraaien. Nee, eigenlijk begrijp ik hen wel. En ik begrijp ook Bor, uit het boek ‘Bor moet door’, die nog zo heerlijk ligt te dromen en dan opeens ruw wordt wakker gemaakt en van alles moet.

Gedurende de dag houdt het rode mannetje van Moet en Door hem gezelschap. Want Bor moet niet alleen in de ochtend iets, nee, de hele dag door moet hij van alles. Tot hij het zat is en niet meer kan en niet meer wil. Dan komt alles eruit.

Yvonne de Vries en Esther van den Brink hebben een prentenboek gemaakt over een heel herkenbaar thema: over dromers die hun eigen gang willen gaan, maar gedurende de dag in een keurslijf worden gedrukt. Bor zit in een snelkookpan waarin de druk wordt opgebouwd, maar waaruit hij niet kan ontsnappen. Logisch dan ook dat het op een gegeven moment klaar is. ‘Bor moet door’ is een herkenbaar en misschien ook wel ietwat confronterend boek dat gaat over de drukte van alledag waaraan maar met moeite te ontsnappen valt.

• Schrijver: Yvonne de Vries
• Illustrator: Esther van den Brink
• Uitgeverij: Clavis

Ridder Uil en Vroege Vogel

Ken je Ridder Uil nog van het vorige deel? Daarin probeert hij een stoere ridder te worden, wat niet helemaal van een leien dakje loopt. Uiteindelijk lukt het hem gelukkig toch. In dit deel zien we inderdaad dat Uil een koene ridder is die het kasteel zonder enige vrees bewaakt. Zijn leven is precies zoals hij het wil.

Totdat een klein vogeltje zijn rust komt verstoren: Vroege Vogel. Het kleine beestje wil namelijk niets liever dan ook een Ridder Uil worden. Iedere ochtend komt Vogel de slaap van Uil verstoren om aan te tonen dat ze heus een ridder kan worden, maar iedere morgen krijgt ze het deksel op de snavel. Uil wil slapen. Op een gegeven moment is hij het zat en geeft hij haar op niet mis te verstane wijze duidelijk dat ze zeker geen Ridder Uil is. Wat de consequenties van zijn actie zijn? Dat is natuurlijk de vraag.

Vond ik Ridder Uil in het eerste deel al behoorlijk vertederend, in dit deel neemt Vroege Vogel die koppositie over. Wederom weet schrijver en tekenaar Christopher Denise een innemend en humoristisch prentenboek te schrijven over pluizige diertjes die tot grote dingen in staat zijn. Schattig zijn de beelden waarin Ridder Uil lekker ligt te snurken en Vroege Vogel niet kan wachten tot hij wakker is. Dit tweede deel over Ridder Uil is een waardig opvolger van het eerste. Ik ben nu al benieuwd naar de volgende avonturen die Uil en Vogel samen gaan beleven.

• Schrijver en illustrator: Christopher Denise
• Vertaler: Johanna Rijnbergen
• Uitgeverij: Lemniscaat

De man met de lange benen

Van sommige boeken is het omslag zo aantrekkelijk, dat alleen dat er al voor zorgt dat je het boek graag zou willen hebben. Dat geldt ook voor ‘De man met de lange benen’ dat er misschien niet heel kleurrijk uitziet, maar wel aansprekend en prachtig mooi vormgegeven is. De blik van de man met de lange benen zegt al genoeg: gelukkig is hij niet. Dat zou ik ook niet zijn als ik door zo’n groep mensen met opengevallen monden aan werd gestaard. Je voelt dat hier een heel verhaal achter zit en dat is ook zo.

Dit verhaal over de man die het zo moeilijk heeft met zijn lange benen is indrukwekkend. Hij wordt dan wel door iedereen gezien, écht gezien wordt hij niet. Men kijkt namelijk alleen maar naar zijn uiterlijk, zonder erachter te komen wie hij daadwerkelijk is: een zorgzaam en vriendelijk persoon. Daar komen ze pas achter als de nood aan de man is en hij hen helpt. Misschien verwacht je op dat moment wel een ‘eind goed, al goed’-moment, maar niets is minder waar. En dat zorgt ervoor dat mijn hart een sprongetje maakt: ‘Goed zo, meneer met de lange benen, laat niet met je sollen!’

‘De man met de lange benen’ attendeert ons er nog maar eens op dat het in het leven niet om het uiterlijk, maar om het innerlijk draait. En dat het belangrijk is om dankbaar te zijn, niet te verwachten dat alles je wel toekomt. Uiteindelijk overwint het goede, ook in dit verhaal. En dat is prachtig.

• Schrijver en illustrator: Benjamin Philips
• Uitgeverij: Parade

Frank en Bert trappen een balletje

Daar zijn ze weer, onze trouwe vrienden Frank en Bert die ons al voor de vierde keer verblijden met een nieuw avontuur. De rollen staan vast: overmoedige Frank met zijn grote mond, maar kleine hartje en ietwat onhandige Bert die het allemaal goed bedoelt, maar nooit zo stevig uit de verf lijkt te komen, tot anders blijkt. Ook in dit verhaal stuiten ze weer op een probleem, waar ze gelukkig samen uitkomen, zoals altijd.

Dat we weten hoe een verhaal van Frank en Bert gaat lopen, is geen enkel probleem. Het is eigenlijk maar wat fijn dat we deze goede vrienden al zo door en door kennen. Het zorgt ervoor dat we ons van tevoren al kunnen verkneukelen op wat komen gaat.

En ook hier worden we niet teleurgesteld. Bert heeft een mooie bal en Frank helpt hem met voetballen. Maar dan komt er iemand ten tonele die heel wat beter is in voetbal dan Bert en Frank gaat zo op in dat spel dat hij zijn trouwe maat vergeet. Tót hij zelf in de problemen komt en Bert er zoals altijd is om hem op te vangen, letterlijk in dit geval.

Wat een heerlijk boek weer van Frank en Bert. Ik kijk nu al uit naar deel 5. Wat zouden ze daar gaan doen?  

• Schrijver en illustrator: Chris Naylor-Ballesteros
• Vertaler: J.H. Gever
• Uitgever: Gottmer