De afgelopen tijd luister ik vaak naar een liedje van S10 en Wende Snijders over bang zijn. Of nee, ik moet het goed opschrijven: over niet bang zijn. Ik ben in mijn leven heel wat keren bang geweest en eerlijk gezegd ben ik dat nog steeds heel vaak. Maar ik heb besloten me niet meer te laten stoppen door datgene waarvoor ik bang ben. Te lang heb ik me laten leiden door mijn angst de controle te verliezen en dat heeft me geremd in zo veel dingen in het leven. En nu: nu spring ik en dat is doodeng. Maar ik doe het en het brengt me op plekken die ik nooit kende, vooral plekken in mezelf die ik lang uit de weg ben gegaan. Dat is naast angstaanjagend ook geweldig en groots.

Ik was dan ook geroerd door het boek ‘Schildpadmeisje’ van Marlies Slegers. Ik herkende mezelf in de dertienjarige Elvis die de hoofdpersoon is van het verhaal. Zij cijfert zichzelf weg voor anderen, omdat ze er ten diepste van overtuigd is dat ze als persoon niet voldoet, nooit genoeg voor de ander is. Elvis, of Vis, heeft het thuis niet makkelijk. Vis’ vader is weg en haar moeder is er wel, maar is er ook zeker niet voor Vis, integendeel. Op een dag vindt Elvis bij het grofvuil een schildpad, die ze Simon noemt. Ze neemt de schildpad mee naar huis en zorgt voor hem. Niet lang daarna ontmoet ze haar nieuwe buurjongen, Sid, met wie ze vrienden wordt. Door Simon en Sid kruipt Vis uit haar schulp en neemt ze een dapper besluit waardoor alles zal veranderen.

Wat zo mooi is aan dit verhaal, is hoe Marlies Slegers Elvis levensecht op papier weet te krijgen. Haar gevoelens en gedragingen komen niet gekunsteld over waardoor het de lezer weinig moeite kost je in te leven in haar. Elvis’ eenzaamheid en verantwoordelijkheidsgevoel spatten van de pagina’s af en zorgen ervoor dat je vanaf het allereerste begin meeleeft met haar. Toch is het verhaal niet alleen maar zwaar, alhoewel de thema’s in het boek behoorlijk pittig zijn. Haar buurman Joop, haar vriend Sid, maar bovenal schildpad Simon zorgen voor lichtheid in het verhaal.

Simon beziet de wereld namelijk vanuit zijn schildpaddenbrein en dat brein ziet de wereld heel wat anders dan wij mensen dat zien. Het plaatst dingen in perspectief en maken de gebeurtenissen soms wat luchtiger. Simon praat en alleen Vis begrijpt hem. Dat zorgt voor een klein imaginair randje aan het verhaal wat ik niet ken uit de eerdere verhalen van Slegers, maar wat wel past en ook prettig is.

‘Schildpadmeisje’ is een indringend portret van een meisje dat al op jonge leeftijd om moet leren gaan met veel te grote verantwoordelijkheden. Slegers weet dit prachtig te vangen door middel van dit indrukwekkende verhaal waarin meerdere jongeren zich, helaas, zullen herkennen. De ontwikkeling die Elvis doormaakt biedt hoop voor al diegenen die zelf worstelen en geeft een les: je hoeft het niet alleen te doen, er zijn altijd mensen die het samen met jou willen aanpakken en er voor je willen zijn, hoe donker de toekomst er ook uitziet. Niet bang zijn dus.   

Schrijver: Marlies Slegers
Illustrator: Jeska Verstegen
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff

Lees ook:

We moeten je iets vertellen