Een eigen kinderboekwinkel hebben is een van mijn grootste dromen. De hele dag omgeven zijn door boeken, het inkopen en vervolgens het verkopen ervan: het lijkt me geweldig. Ik zou me er zeker weten thuis voelen. De laatste tijd las ik meerdere verhalen waarin boekwinkels een rol speelden, waarbij het veelal een plek was waar mysterieuze gebeurtenissen plaatsvonden. Misschien is dat omdat in deze winkels het onmogelijke mogelijk blijkt. Dat komt vast door al die boeken met ieder een eigen verhaal, een eigen sfeer en ook een bepaald gevoel: het roept iets bij je op, je kunt er als lezer in verdwijnen.

In een interview met Ramsey Nasr in de Volkskrant zegt hij dat eigenlijk heel mooi: ‘Wat is echt, en wat niet? Het heeft me altijd gefascineerd hoe die werelden door elkaar lopen, en eigenlijk hetzelfde zijn. Ik ben al een tijd bezig met twee romans tegelijk, en ik heb geen enkele reden om aan te nemen dat de personages die daarin voorkomen niet bestaan: ik zie ze rondlopen, hoor ze praten.’

Werkelijkheid en fantasie zijn niet altijd van elkaar te onderscheiden. Je kunt je soms zo inleven in een boek dat het lijkt alsof het echt gebeurd is. En wie weet: als het een onderdeel van jou is, een verhaal dat een plek heeft gekregen in je hoofd, maakt het dat dan niet een beetje echter?

Ook in ‘Autumnville’ speelt een boekwinkel een grote rol. Hugo mag voor het eerst de boekwinkel van zijn vader afsluiten. Hij vindt het spannend en wil het ontzettend graag goed doen. Hij controleert of er geen klanten meer zijn en sluit vervolgens af. Als hij echter buiten staat, hoort hij een meisje zijn naam roepen. Het lijkt erop dat de stem uit de winkel komt, maar Hugo heeft het echt goed gecontroleerd: er is daar niemand. Hij gaat snel naar huis, maar de door hem gehoorde stem laat hem niet los.

Rick Meijer heeft een ontzettend spannend boek geschreven over Hugo en zijn belevenissen in het kleine stadje Autumnville. Tijdens het lezen had ik constant een onderbuikgevoel: hier klopt iets niet. Ik kon er echter de vinger niet op leggen. Er lijkt een waas over de gebeurtenissen heen te liggen die ervoor zorgden dat ik niet echt tot de kern kon komen. Dat mysterieuze, dat wazige, het idee dat je  niet weet wat echt is, zorgt ervoor dat je maar door wilt blijven lezen. Het voelt alsof je een puzzel aan het leggen bent, maar dat het laatste puzzelstukje ontbreekt.

Dit verhaal is echt zo ingenieus. Tegelijkertijd is het voor mij lastig om erover te schrijven. Op geen enkele manier wil ik het risico lopen te verklappen wat er gebeurt in het verhaal. Ik kan dus ook niet vertellen of het puzzelstukje gevonden wordt. Het is een boek dat je zelf moet ervaren, zelf moet beleven. Werkelijkheid en fantasie lopen in elkaar over en als lezer blijf je op sommige momenten vertwijfeld achter.

 Voor de liefhebbers is er ook een muziekalbum bij dit boek gemaakt. De ietwat dromerige muziek versterkt het raadselachtige verhaal. ‘Autumnville’ is een verhaal om de weg in kwijt te raken.