Ieder mens wordt op een gegeven moment in zijn leven geconfronteerd met een belangrijke keuze die gemaakt moet worden: ben je een hondenmens of toch een kattenmens? Allebei kan niet en allebei niet kan uiteraard ook niet. Ik ben zelf een kattenmens. Misschien is dat omdat ik een beetje lui ben. Een hond moet je uitlaten, die moet op puppytraining omdat ‘ie anders je interieur naar de knoppen helpt en het ergste van alles vind ik nog dat zakje dat je bij je moet dragen bij het uitlaten om de vers geworpen uitwerpselen op te rapen. Nee, geef mij maar een kat. Alhoewel ik bij het boek ‘De avonturen van megahond Max’ toch een beetje begon te twijfelen. Of ik het nu wil of niet, Max heeft mijn hart stiekem een klein beetje gestolen.

Max is de pup van Aja (eigenlijk Alenka, maar dat kon ze toen ze klein was zelf nog niet zeggen). Max heette eigenlijk ook Rex, maar ook dat kon Aja niet goed uitspreken en daarom werd het Max. Alhoewel Max in het begin nog een superschattige pup is, blijft hij maar groeien en groeien en groeien en groeien tot hij werkelijk gigantisch is. Max is niet alleen supergroot, maar hij praat ook nog eens en daarmee jaagt hij de mensen de stuipen op het lijf. In dit boek beleeft megahond Max allerhande avonturen. Soms met Aja, maar ook vaak genoeg zonder haar.

‘De avonturen van megahond Max’ is een boek dat is uitgegeven door @boycott_books en die uitgeverij is wat anders dan andere uitgeverijen. Dat merk je bijvoorbeeld aan de illustraties in hun boeken. Ook in dit boek zijn de illustraties anders dan je gewend bent. In het begin kan dat ervoor zorgen dat je even ergens doorheen moet. In eerste instantie zijn de tekeningen niet gelijk uitnodigend, je moet er echt even aan wennen. Maar na een poosje lukt dat en merk je dat de illustraties bij het verhaal passen. De verhalen zijn ietwat absurdistisch en daar passen de tekeningen heel goed bij, waardoor het één geheel wordt.

Het is bijzonder fijn om te lezen over megahond Max. Mooi zijn de kleine, maar altijd fijne woordgrapjes, het spel dat met taal gespeeld wordt en de figuurlijke uitdrukkingen die letterlijk genomen worden. Max beleeft heel wat bijzondere avonturen en die zijn, zoals ik eerder beschrijf, behoorlijk absurd. Maar juist de bijzondere vorm van humor maakt het ontzettend leuk om te blijven lezen over Max. Je kan namelijk niet anders dan Max sympathiek en leuk vinden.

‘De avonturen van megahond Max’ is een verhalenbundel en leent zich uitstekend tot het voorlezen van een verhaal per dag voor leerlingen in de onder- en middenbouw. Zeker weten dat je leerlingen heel hard moeten lachen om Max en de fratsen die hij iedere keer weer weet uit te halen.