Kerstavond werd bij ons altijd gevierd met een kerstviering van de zondagschool in de kerk. Het mooiste van de avond vond ik het einde: iedereen ging staan in de kerkbanken en vervolgens zongen we (of in ieder geval ik) heel hard ‘Vrede op aarde’. Het voelde bijna alsof wij persoonlijk engelen waren die aan de herders mochten vertellen dat Jezus daadwerkelijk was geboren. Want wat vond ik dat toch een mooi verhaal. Dat die herders daar in dat grasveld lagen en dat er opeens engelen aan hen verschenen die zo mooi zongen met elkaar. En als toetje mochten ze ook nog dat kindje Jezus in het echt zien.

Die herders waren wat mij betreft wel geluksvogels, ook omdat zij tenminste een teken van boven kregen en nooit meer hoefden te twijfelen. Wat ik ook altijd zo fijn vond aan deze avond was dat we ook nog eens een zakje snoep, een sinaasappel en een boekje van W.G. van der Hulst mee naar huis kregen. Ja, kerstavond was werkelijk een van de mooiste avonden van het jaar.

In het boek ‘Ze hadden hun schaapjes geteld’ van Benny Lindelauf en Marieke Nelissen krijgt het verhaal van de herders opeens een heel andere invulling. Gili, een meisje, hoort bij een herdersgezin dat op een koude decembernacht op de schapen aan het passen is in de woestijn. Tijdens die nacht verliest ze het medaillon van haar overleden moeder. Ze vindt het gelukkig weer, maar bij het vinden ontsnapt een van hun schapen. Gili moet het zien te redden, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Gelukkig is er het licht van een stralend schijnende ster die haar niet in de steek laat.

Benny Lindelauf weet het kerstverhaal vanuit een heel ander perspectief te vertellen dan we gewend zijn. Ondanks dat het verhaal niet om het kindje Jezus draait, is de boodschap er niet minder om. ‘Ze hadden hun schaapjes geteld’ is een verhaal over moed, over vertrouwen en over eindeloze liefde die verder gaat dan het leven zelf.

Tijdens je leven kun je zoveel obstakels tegenkomen: je kunt verdwalen, je kunt vallen in een ravijn of je moet je verdedigen tegen gevaarlijke wolven. De opa van Gili echter, spreekt hierover wijze woorden: ‘als je verdwaalt, moet je de weg naar huis weer vinden en als je valt in een ravijn, moet je er weer uit zien te klimmen.’ Het zijn krachtige en tegelijkertijd herkenbare metaforen voor het leven zelf. Hoe zwaar je het ook hebt en welke tegenslag je ook tegenkomt, je kunt eruit komen.

Ondanks de gevaren die Gili tegenkomt, blijft het verhaal zorgeloos. Met enige regelmaat is de situatie penibel, maar als lezer houd je vertrouwen hebben in Gili en in een goede afloop. Benny Lindelauf schrijft licht en met humor. Het verhaal van de ouders van Gili zorgde voor een glimlach op mijn gezicht: de vader die er alles voor doet om het hart van Gili’s moeder te winnen en de moeder die zwicht voor die man die zo zijn best voor haar doet. Gili is geboren in een gezin vol liefde en dat voel je.

De illustraties van Marieke Nelissen maken het geheel compleet. Iedere afbeelding is een feest om naar te kijken. Op zoveel illustraties is er meer te zien is dan je in eerste instantie denkt te zien. Die gelaagdheid is subliem. Tevens is het kleurgebruik zo prachtig. De warme kleuren maken het verhaal nog warmer en nog liefdevoller. De combinatie van illustraties en tekst zorgen ervoor dat je even tot stilstand komt: er is zoveel te zien en te lezen dat je daar de tijd voor moet nemen.

Al een aantal jaren ga ik niet meer naar de kerk met kerst en ook thuis besteden we er op deze manier geen aandacht meer aan. Dit jaar heb ik echter weer een prachtig verhaal over herders dat ik zal voorlezen aan mijn kinderen. Ik kijk er nu al naar uit.