In mijn posts komen regelmatig boeken voorbij voor kinderen die leren lezen. Dat komt vooral omdat ik het zo belangrijk vind om te laten zien dat zelf lezen al vanaf het allereerste begin leuk kan zijn. Er worden in ons land prachtige prentenboeken uitgegeven met de meest wonderbaarlijke, schitterende, ontroerende of grappige verhaallijnen. Als kinderen vervolgens zelf gaan lezen, komen ze vaak uit bij boekjes die helemaal niet zo bijzonder zijn. Het moet voldoen aan allerlei regels, zodat kinderen zo goed mogelijk kunnen leren lezen, maar het leesplezier wordt daarbij wel eens vergeten.

Gelukkig zijn er tegenwoordig allerlei uitgeverijen die prachtige boeken uitgeven voor de beginnende lezers onder ons. Daarbij gaat het niet alleen om woorden van zoveel lettergrepen, of zinnen die slechts een aantal woorden lang mogen zijn. Nee, het gaat om het verhaal. En dat zijn mooie verhalen, of indringende verhalen, grappige of onwijs malle verhalen. En weet je wat er dan gebeurt als kinderen dat soort verhalen lezen? Dan krijgen ze niet alleen plezier in lezen, maar dan ontstaat er ook ruimte voor verdieping, leren ze mensen kennen waar ze nog niet eerder kennis mee gemaakt hadden én leren ze hele nieuwe werelden kennen.

Daarom ben ik ook zo blij met het boek ‘Robber fikst alles’ van An Verstraete en Jeska Verstegen. Een leren lezenboekje waarin werkelijk een diepere laag zit en dat een verhaal meegeeft dat indruk maakt.

Robbers vader heeft een fikswinkel waar mensen hun kapotte spullen brengen. Die spullen worden door Robber en haar vader gefikst. Eigenlijk zijn ze heel gelukkig samen, totdat Robbers vader op een dag opeens niet meer zo gelukkig is en zijn bed niet meer uitkomt. Robber zet alles op alles om haar vader te fiksen, maar de vraag is of dat haar wel gaat lukken.

‘Robber fikst alles’ laat zien dat taal niet moeilijk hoeft te zijn om een best wel ingewikkeld verhaal te vertellen. Ook al wordt alles in dit verhaal weergegeven in korte zinnen en korte woorden, toch voel je als lezer dat het niet makkelijk is voor Robber. Haar vader ligt in bed en ze wil alles doen, alles fiksen om hem te helpen, maar hij komt zijn bed maar niet uit. Robber verliest zichzelf in het fiksen en rust niet voordat haar vader gefikst is. Dat doet wat met jou als lezer. Je leeft mee met Robber en hoopt dat het haar lukt, maar je ziet ook dat ze niet meer kan stoppen en dat dat gevolgen heeft.

Heel mooi is de metafoor die wordt ingezet voor de tijd die te snel gaat, want dat is waar de vader van Robber moeite mee heeft. Een vrouw brengt haar wekker naar de winkel, maar de wekker kan niet gefikst worden. De tijd blijft te snel lopen en de wekker blijft maar rinkelen. Het is voor vader de druppel: de tijd gaat te snel en er is niets wat hij eraan kan doen.

Ook de illustraties van Jeska Verstegen maken indruk. Vader verliest zijn kleur en is in zijn zwaarste dagen niets meer dan een zwarte afdruk. Waar Robber en hij eerst verbonden waren met elkaar, is er nu afstand te zien tussen hen. Robber beschouwt hem en gaat over tot actie. Die actie is zeer levendig weergegeven. Ook in de illustraties is geen rust, Robber gaat door en door tot er niet meer doorgegaan kan worden. Het mooie is dat tekst en illustraties door elkaar heenlopen, met elkaar verbonden zijn. Het boek voelt als een product van twee mensen samen in plaats van een schrijver die een boek heeft geschreven waar illustraties bij zijn gemaakt.

Misschien vind ik het wel jammer dat dit boek toch een AVI-niveau heeft meegekregen. Ik hoop dat kinderen het toch pakken als ze misschien nog niet op E4-niveau zitten. Het boek is het waard om door zoveel mogelijk beginnende lezers gelezen te worden. En kan een kind nog niet zo goed zelf lezen? Dit boek is ook zeker weten heel goed voor te lezen!