Dwalen in boekwinkels is een van de fijnste dingen om te doen. Het is heerlijk om de veelal prachtige kaften te bewonderen, achterkanten te lezen en in gesprek te gaan met de boekverkopers die zoveel kennis van zaken hebben. En dan de boeken die je uiteindelijk meeneemt: ook na het uitkiezen weet je dat je nog ontzettend veel plezier zult beleven aan je aankoop en nog minstens een paar dagen in een andere wereld zult vertoeven. Misschien is dat het wel waarom boekwinkels zo vaak voorkomen in kinderboeken: het is de belofte van spannende avonturen en woorden die je grijpen die nog voor je in het verschiet liggen. In de boekwinkel is dat alles mogelijk en juist daarom is het zo’n feest er te verblijven.

In het boek ‘De fluistervlammen – het geheim van de doolhofstad’ speelt het verhaal zich ook deels af in een boekwinkel. De hoofdpersoon van het  boek, Benjemiah, gelooft niet in magie. Zijn ouders hebben een boekwinkel en de boeken die hij kan waarderen zijn die met feitelijke en informatie onderwerpen. Van magische verhalen moet hij niets weten: hij houdt niet van die verzinsels.

Maar dan krijgt hij per post een mysterieuze pop opgestuurd. De pop komt tot leven en neemt hem mee naar de stad Slingerwald waar magie een grote rol van het dagelijks leven inneemt. Eenmaal daar aangekomen, ontmoet hij Elizabella, wiens broer plotseling is verdwenen. Zij wil het mysterie rondom zijn verdwijning oplossen, maar de stad zelf is een magisch doolhof waarin je nooit meer de weg naar huis kunt vinden als je eenmaal uit je wijk bent vertrokken.

Ik moet eerlijk zeggen dat het me in het begin wat moeite kostte om in het verhaal te komen. Het avontuur begint met de verdwijning van Edwid, de tweelingbroer van Elizabella en de gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Ook toen Benjemiah in beeld kwam, wist het verhaal me nog niet gelijk te grijpen. Toch las ik door en dat was een goede keuze. Naarmate het verhaal verdergaat en ik Benjemiah wat beter leerde kennen én de functie van de pop wat beter doorhad, werd ik nieuwsgierig naar het verdere verloop van het verhaal.

Wat Jordan Lees (een betere achternaam kun je niet hebben als schrijver) goed doet, is een magische wereld neerzetten die op geen enkele manier lijkt op onze wereld. Zo betaalt men in Slingerwald met speelkaarten en Lees heeft daar een heel systeem voor bedacht. Tussen de hoofdstukken door leren we Slingerwald beter kennen door citaten die komen uit het boek ‘Een korte geschiedenis van Slingerwald’.

Wat ook fijn is, is dat er deels wordt afgeweken van de magische verhalen zoals ze vaker verteld worden: de kwetsbare, eenzame ziel komt erachter dat hij of zij tot grootse daden in staat is. Die eenzaamheid zit zeker in dit boek: Benjemiah worstelt met zijn ouders wiens relatie in zwaar weer verkeert. Tevens heb ik het idee dat Benjemiah in volgende delen tot grootse dingen in staat zal zijn. Tsja, misschien lijkt het meer op de magische verhalen dan ik dacht, maar toch voelt het anders.

Dit is het eerste deel in een serie en ik ben erg benieuwd naar de groei die deze serie door zal maken in een volgend boek over Benjemiah en Elizabella. Wanneer het tweede deel uitkomt, weet ik niet, maar in de tussentijd zal ik me zeker niet vervelen. In die prachtige boekwinkels zijn er meer dan genoeg beloftes om me op te verheugen!

Schrijver: Jordan Lees
Illustrator: Vivienne To
Uitgeverij: Van Goor