De langelievelotjeslaan
Voordat wij in ons huidige huis gingen wonen, woonden we in een klein straatje met zes nieuwbouwhuizen. Alle bewoners gingen tegelijkertijd in die huizen wonen en op een of andere manier schepte dat een band. We waren met elkaar bij het ‘eerste paal slaan’ en vervolgens kwamen we elkaar telkens tegen tijdens het bouwen van het huis, waarbij we allemaal uitkeken naar datgene wat komen ging. In het straatje woonden ook behoorlijk wat kinderen die dezelfde leeftijd hadden als de onze.
In de jaren dat we er gewoond hebben, speelden ze vaak met elkaar. Het was mooi om te zien hoe vertrouwd de kinderen met elkaar waren en hoe vanzelfsprekend het was om met elkaar op te trekken. Het verhuizen naar ons nieuwe huis zorgde dus ook wel voor veel verdriet bij ons kroost, omdat ze wisten dat dit weg zou vallen. En soms is er nog steeds het gemis naar dat straatje waarin ze zo lekker speelden met hun buurtgenoten.
Dat gevoel van saamhorigheid en vertrouwen had ik ook bij het lezen van ‘De langelievelotjeslaan’ waar we de bewoners volgen van negen verschillende huizen die in een gezellig laantje staan. Iedere bewoner heeft zo zijn eigen beslommeringen, zorgen, plezier en gebeurtenissen. Ziza, Wala, Tuurtje, Pol en Rein zijn vrienden en straatgenoten die met, maar ook zonder elkaar van alles beleven. Ook staat er een school in de laan, alwaar we mogen meegenieten van de verschillende avonturen die daar worden beleefd.
‘De langelievelotjeslaan’ was zo’n boek dat bij ons in de boekenkast stond en er telkens uit werd gehaald door Foske en Lot. Nu had het boek natuurlijk een grote aantrekkingskracht op onze Lot, want haar naam staat in de titel. Maar ook Foske pakt hem er regelmatig bij en dat terwijl ze al wat ouder is. Dus toen ik pas geleden het boek zelf had uitgelezen, vroeg ik hen naar waarom ze het boek nu iedere keer pakten.
Dat kwam ten eerste, omdat een van de jongetjes uit het boek Rein heet, net als onze jongste. Dat dat jongetje ook nog eens krulletjes heeft, maakt het helemaal af. Maar ook, zo zeiden ze allebei, omdat moeilijke onderwerpen zo mooi aan bod komen. Er gebeuren verdrietige dingen in het verhaal, maar omdat het op een speelse manier wordt verteld, word je er niet heel verdrietig van.
En dat klopt. Het boek gaat best over zware onderwerpen. Zo is Wala’s zus al jong overleden en dat is nog best ingewikkeld en verdrietig. En ook meneer Modest moet het sinds kort stellen zonder zijn vrouw. Hij voelt zich behoorlijk eenzaam als hij in zijn eentje aan tafel zit te eten:
‘meneer modest
die om het hoekje woont
verloor dit jaar zijn vrouw
zijn glimlach is verdwenen
de juf zegt
hij is in rouw
(…)
nu zit hij alleen aan tafel
en dat doet hem zo’n verdriet
want zonder grote liefde
smaken zijn
patatjes
niet’
Het is knap dat in een boek voor zulke jonge lezers dit soort onderwerpen niet uit de weg wordt gegaan, maar dat het tegelijkertijd zo luchtig blijft.
Wellicht heeft dat ook te maken met de rijmvorm waarin het boek geschreven is. Op de voorkant staat: ‘poëzie met een kleine p’ en dat zie je terug in het boek. Niet altijd loopt het even gesmeerd met die dichtvorm. Sommige zinnen zijn wat vreemd geconstrueerd of lopen net niet lekker in het metrum. De kinderen die het lezen, maakt dat echter helemaal niets uit. Zij worden voldoende meegenomen in het verhaal en in de andere zinnen die heel vaak ook wel gewoon goed lopen. Ook zijn de illustraties van Ilse Hermans speels, kleurrijk en vrolijk. Ik kan me goed voorstellen dat kinderen graag kijken naar alles wat er in dat lieve laantje gebeurt.
‘De langelievelotjeslaan’ is een boek dat veel herkenning oproept bij kinderen. Juist omdat al die verschillende emoties aan de orde komen in het boek, zit er altijd wel iets voor je tussen wat je aanspreekt. En van al het andere wordt geleerd. Deze verhalenbundel is een mooie aanvulling voor in je klaslokaal, om zo onder jonge kinderen moeilijke, maar ook vrolijke én zeer herkenbare situaties bespreekbaar te maken. De verhalen zijn niet lang en daardoor makkelijk om er even bij te pakken aan het begin van de dag of een momentje tussendoor.
Schrijver: Janis Ooms
Illustrator: Ilse Hermans
Uitgeverij: Pelckmans
