Recensie de langste een minuut diet groothuis
15+ Boeken Familie Geloven in jezelf Jeugdroman Liefde Verlies Young Adult

De langste één minuut

Sommige boeken raken al vanaf de eerste pagina dat het verhaal begint. Het boek ‘De langste één minuut’ raakt al vanaf het motto. Daar staat een fragment uit het gedicht ‘Als je nooit in haar schoenen hebt gelopen’ van Babs Gons. Het is een gedicht dat oorspronkelijk gaat over veiligheid op straat, maar door het fragment dat hier in het boek staat, is het onderwerp breder te trekken en gaat het over het oordeel dat er altijd is over vrouwen, welke keuzes ze ook maken. Het fragment gaat als volgt:

‘als je nooit in haar schoenen hebt gelopen (…) / vertel dan nooit / wat zij moet doen / wat ze moet dragen / dat ze moet baren / en hoe zich te gedragen

hoe te bewegen / wanneer te spreken / hoe ze haar lichaam / hoe ze haar leven’

Ik denk dat Groothuis geen beter fragment had kunnen kiezen voor dit boek dat gaat over onmogelijke keuzes maken waar iedereen zich denkt in te kunnen mengen.

De hoofdpersoon van dit verhaal is Mel en ze komt erachter dat ze zwanger is. Wie de vader is, weet ze niet zeker en dat is ingewikkeld: ze heeft namelijk al een hele tijd een vaste vriend, maar op vakantie is er een kortstondig moment geweest met een andere jongen. Ze vertelt haar vriend dat ze zwanger is en dat ze niet weet of ze het kindje wil houden. Ook haar gezin thuis stelt ze op de hoogte en ze laat hen ook weten dat ze een keuze gaat maken. Dat ze alleen al nadenkt over het kindje mogelijk niet houden, wordt niet door iedereen in het gezin op een goede manier ontvangen.

In de inleiding schreef ik dat ik onder de indruk was van het motto, maar ook de rest van het boek is op zijn minst indrukwekkend te noemen. Het verhaal is volledig in vrije versvorm geschreven en dat past bij dit verhaal, bij de onnoemelijke keuze die Mel moet maken. Te veel woorden zou mooischrijverij worden, deze vorm dwingt om alleen ruimte te geven aan het rauwe proces waar Mel doorheen moet. Het verhaal gaat direct naar de kern en dat maakt indruk.

De taal die Groothuis gebruikt is poëtisch en tegelijkertijd toegankelijk. De metaforen die aanwezig zijn, zijn niet overbodig maar passen. Zo ook als Mel haar relatie met Boris, haar vriend, omschrijft:

meteen dat warme chocolagevoel / onder in mijn buik / zodra hij binnenloopt

met Boris is het of een boom de kroeg in komt / rood mahonie / of een eik’

Mooi is ook het intergenerationele element dat in het verhaal naar voren komt. Een oma die er is voor Mel, ook al zijn ze beiden opgegroeid in andere tijden met andere normen en waarden. Uiteindelijk blijken die normen en waarden echter niet eens zoveel uit elkaar te liggen. Ook de vader van Mel speelt een grote rol, hij worstelt met de keuzes die ze maakt. En Mel worstelt met haar vader. Ze wil hem dichtbij zich houden, maar moet zelf haar keuzes maken.

Dat al deze lagen verwerkt kunnen worden binnen deze tekstvorm is zo ontzettend knap. Dit is een boek om opnieuw te lezen en er dan wederom nieuwe lagen in te ontdekken. De enige aanmerking die ik heb op het boek is de leeftijd die op de achterkant staat: 13+. Alhoewel ik denk dat kinderen van die leeftijd het verhaal kunnen lezen en kunnen snappen, denk ik niet dat ze daadwerkelijk de strijd begrijpen die Mel moet leveren. Vanaf 15 jaar of wellicht nog iets ouder zou ik passender vinden. Maar verder: lees dit kunstwerk. Het is ontroerend mooi.


Schrijver: Diet Groothuis
Illustrator: Jantien Derks
Uitgeverij: Volt


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *