Al een tijdje vraagt Foske aan me om samen een recensie te schrijven. Ik vond dat wel een leuk idee, maar hield de boot altijd een beetje af omdat ik niet goed wist hoe ik dat vorm moest geven. En toen lazen we allebei ‘De zeven sleutels’ van Tom Rijpert en gingen daarover met elkaar in gesprek. Mij leek dat een goede aanleiding om het gewoon maar eens te doen: een recensie van Foske en van mij samen over een boek dat we allebei met veel plezier hebben gelezen.

Laat ik eerst vertellen waar het boek over gaat: Kobold de dwerg heeft een sleutel. Niet van een gewone deur of van een kast. Nee, het is een heel bijzondere sleutel. Met één sleutel komt Kobold alleen niet zo ver. Hij heeft er zeven nodig om de poorten naar de schat van de Roverkoning te openen. Het openen ervan kan hij echter niet in zijn eentje. Hij heeft hulp nodig van anderen. En die hulp komt. Op één avond komen er zes mensen naar zijn herberg die maar wat graag met Kobold op zoek willen gaan naar de schat. Kobold gaat samen met Ellie, Pjotr, Moira, Abdul, de spinster én de pratende vos op pad. Maar ook in dit verhaal is niets wat het lijkt. Want wat is de rol van Kobold in het geheel en wie kun je nu eigenlijk echt vertrouwen?

Foske

Eigenlijk bevat het boek alles wel. Niet alleen is het spannend en griezelig, ook zittern er heel veel verrassingen in het verhaal. De schrijver vertelt heel gedetailleerd waardoor heel aparte dingen (een pratende vos!) toch heel normaal kunnen lijken. En wat ik mooi vond is dat de schrijver alle personages in het verhaal weet te betrekken. Iedereen heeft een even grote rol.

Anne

Ja, dat vond ik ook wel mooi. Dat iedereen een even grote rol heeft én dat je iedereen over het algemeen wel sympathiek vindt. Behalve Kobold, die vertrouw ik eerlijk gezegd niet. Ik vond vooral de vertrouwdheid die er was tussen de vos en de spinster zo mooi. Alsof ze al jaren samen zijn, terwijl ze elkaar pas net kennen. Foske, wie was eigenlijk jouw favoriete personage en waarom?

Foske

De vos natuurlijk, want ik ben heel erg dol op vossen. De vos is ook soort van gezellig. Hij is degene die iedereen bij elkaar houdt. Wat ik grappig vind is hoe de schrijver beschrijft hoe de vos alles ziet, terwijl hij eigenlijk blind is. Nog even over dat gezellig: als er iets naars gebeurt, weet de vos het toch weer positief te maken. Mama, wat is jouw favoriete personage?

Anne

Ik vind Pjotr zo ontzettend lief en tegelijkertijd zo kwetsbaar. Dat vind ik van meerdere personages zo mooi neergezet. Alhoewel Abdul een grote kerel is (en misschien niet te vertrouwen) is hij eigenlijk ook heel kwetsbaar en eenzaam. Ik kan niet anders dan een bepaald soort medelijden met hem voelen. Iets anders: wat ik wel opvallend vond, was dat iedereen zo makkelijk met Kobold meeging zonder dat ze eigenlijk wisten wat de opdracht was. Ik zou echt het naadje van de kous willen weten, maar daar hadden zij geen last van. Vond jij dat niet bijzonder?

Foske

Ik vond het bijzonder dat ze gelijk een soort groep vormden, terwijl ze elkaar nog helemaal niet zo lang kenden. Ook gek dat ze gelijk naar Kobold luisterden. Ik denk niet dat ik alles zou durven wat die personen durfden. Zoals zij gelijk al het avontuur aangaan, dat vind ik wel heel erg dapper.

Anne

Welk stukje is je bijgebleven uit het boek?

Foske

Ik denk het stuk met de demonen. Daar werkte iedereen echt perfect samen en iedereen keek naar elkaar om. Dat vond ik mooi om te lezen.

Anne

Dat snap ik wel. Grappig, mij is niet een bepaald stuk bijgebleven, maar meer het gevoel uit het boek. Die eenzaamheid van de personages die met elkaar een groep vormen. En alhoewel ze elkaar niet altijd vertrouwen, horen ze bij elkaar. Misschien wel omdat ze allemaal eenzaam zijn. Dan wil je soms maar wat graag bij anderen horen. Leuk, want dat heeft de schrijver goed gedaan. Eigenlijk zoals jij zei, Fos. Iedereen een even grote rol en echt een groep. Kijk je uit naar deel 2?

Foske

Ja!

---

Schrijver: Tom Rijpert
Uitgeverij: Pelckmans

---