Donsdag
Heel soms krijg ik een boek in handen waarin ik begin met lezen en het vervolgens toch wegleg. Dat heeft niet automatisch te maken met het gegeven dat ik het verhaal niet mooi vind. Soms is het boek gewoon niet het juiste boek om te lezen op dát moment. Eerlijk gezegd gold dat ook voor het boek ‘Donsdag’. Het is een boek dat er op het eerste gezicht schitterend uitziet. De illustraties van Jeska Verstegen op voor- en achterzijde nodigen direct uit tot lezen en na ontvangst begon ik er dan ook direct in.
Maar op de tweede pagina slaat het noodlot al toe. Hoofdpersoon Gaston mag de hamster van zijn beste vriend Fons vasthouden en laat hem per ongeluk vallen. Het gevolg is dat de hamster sterft en dat Gaston zijn beste vriend kwijtraakt. Ik vond die gebeurtenis zo gruwelijk, dat ik het bijna fysiek voelde. Een hamster dood laten vallen en daardoor je beste vriend kwijtraken. Was het mij overkomen als kind, dan zou ik me zo ontzettend schamen en me zo eenzaam voelen.
Ik legde het boek dus aan de kant en toch bleef het aan me trekken. Soms pakte ik het op en liet het door mijn handen gaan om het vervolgens weer weg te leggen. Tot ik mezelf vorige week herpakte en besloot het boek uit te lezen. ‘Donsdag’ gaat dus over Gaston wiens vriendschap stuk is gegaan. Thuis kan hij er niet zo goed over praten. Zijn ouders willen graag een tweede kindje, maar dat gaat niet makkelijk. Gelukkig woont ook de opa van Gaston bij hen in huis. Hij geeft Gaston een eend cadeau en de jongen neemt zich voor beste vrienden met het dier te worden. Kun je alleen wel beste vrienden worden met een eend?
Op de achterkant staat dat het boek een warm boek is, en dat is het zeker. Een ander goed woord dat past bij dit boek is denk ik ‘ingetogen’. We zijn onderdeel van Gastons gedachtewereld en blijven daar gedurende het hele verhaal. De toewijding die Gaston aan de dag legt in het verzorgen van zijn eendje is ontroerend, evenals zijn voorzichtige zoektocht op school naar nieuwe vriendschappen. Het is mooi om te lezen hoe klasgenoot Marie verandert van iemand die mijlenver van hem afstaat tot iemand die steeds naderbij komt.
Op geen enkel moment wordt het boek echter écht licht, maar de eend en het loslaten ervan is wel een mooie metafoor voor de verdere verhaallijn waarin verlies een grote rol speelt. De eenzaamheid en de bedachtzaamheid van Gaston raakten me, maar tegelijkertijd weet ik niet zo goed of dit een boek is dat ik snel opnieuw zou lezen. Ook zou ik niet snel weten welke kinderen ik dit boek zou aanraden. De stille, introverte denkers die zelf ergens mee worstelen wellicht?
Toch vind ik het boek, ondanks de zwaarte, óók mooi. Dat komt door de poëtische en voorzichtige taal van Kristien Dieltiens en de illustraties van Verstegen die zo goed passen bij het verhaal en bij de stijl van de auteur. Het maakt het boek nog zachter en ingetogener. ‘Donsdag’ is een boek waarover ik gemengde gevoelens heb, maar uiteindelijk ben ik blij het gelezen te hebben.
Schrijver: Kristien Dieltiens
Illustrator: Jeska Verstegen
Uitgeverij: Lannoo
Lees ook:
