Futuria
Het is vandaag Halloween en eerlijk gezegd heb ik daar niet zoveel mee. Dat komt denk ik omdat ik niet zo houd van het griezelige aspect dat eraan verbonden is. Ik word namelijk altijd een beetje zenuwachtig van zaken als de dood en het bovennatuurlijke en al helemaal als het dan ook nog zo spannend wordt gemaakt. Ook buiten Halloween om denk ik veel na over zaken als de dood en daar word ik dan ook behoorlijk onrustig van. Het liefste zou ik altijd door willen blijven leven en nooit te maken krijgen met zaken als ziekte of verval. Alleen het idee dat het me een keer gaat overkomen is al heftig genoeg voor mij. Ik heb dus eigenlijk helemaal geen Halloween nodig om te griezelen, dat doet mijn eigen hoofd al meer dan genoeg voor me.
Dat aspect van het niet willen sterven, speelt een grote rol in het boek ‘Futuria’ van Suzanne Wouda. Kraai en Achilles wonen op straat en zijn allebei lid van een bende, maar dan niet van dezelfde. Vijanden zijn ze, maar als leden van hun beider bendes worden ontvoerd, moeten ze wel samenwerken om hun vrienden te redden. Hun zoektocht brengt hen naar het eiland Futuria, waar een groot pretpark is dat alleen voor de rijken toegankelijk is. Op dat eiland staat ook een gevangenis en een groot huis. In dat huis woont Libby, wiens vader dokter, wetenschapper en eigenaar van Futuria is.
Libby komt erachter dat haar vader in de gevangenis bezig is met een gruwelijk experiment dat ongelooflijke gevolgen heeft. Libby moet kiezen of ze haar vader zal helpen, omdat dat haar ontzettend veel kan brengen of dat ze hem tegen moet werken omdat dat uiteindelijk het juiste is.
Dat ik niet van Halloween houd, betekent niet dat ik niet van verhalen als deze kan genieten. Wat een spannend verhaal schreef Suzanne Wouda over een ontzettend origineel onderwerp. Een boek als dit had ik niet eerder gelezen. Vanuit verschillende perspectieven leren we de hoofdpersonen kennen en worden we bekend met hun beweegredenen. Die verschillende perspectieven werken stuwend: telkens weer wil je verder lezen om te kijken hoe Kraai, Achilles en Libby kijken naar de situatie die gaande is.
Wouda gaat niet zachtzinnig om met haar personages én met haar lezers. De personages wordt geen leed bespaard en ook als lezer krijgen we de meest gruwelijke details te lezen. Maar het past binnen dit verhaal waarin de sfeer zo sterk wordt neergezet. Wouda schrijft gedetailleerd en dat zorgt er meestal voor dat je je in de gevangenis op Futuria waant. Op sommige momenten echter blijft ze te veel hangen in details. Het zorgde ervoor dat ik op die momenten afgeleid raakte van de te lezen tekst.
Het eerste hoofdstuk vertelt het verhaal van de geboorte van Kraai en zijn zusje. Dat gedeelte vond ik fascinerend en ik hoopte er meer over te weten te komen in dit boek. De schrijver is daar alleen niet zo gul mee. We komen te weten dat er dingen zijn voorgevallen tussen Katharina, Kraais zus, en hem. Tevens komen we de trieste afloop ervan te weten én hoe dat ervoor gezorgd heeft dat Kraai niet meer bij zijn gezin woont. Maar tussen de regels door, voel je dat dit niet het hele verhaal is en dat er meer inzit. Ik denk dat Suzanne Wouda dat al in haar hoofd heeft zitten en hoop dan ook op een tweede deel waarin deze verhaallijn verder uitgewerkt zal worden.
‘Futuria’ is niet alleen maar griezelen en gruwelen, maar geeft ons als lezer een mooi vraagstuk mee: kies je voor hetgeen of diegene die zo ontzettend belangrijk voor je is of kies je ervoor het juiste te doen? De vader van Libby, dokter Gold, is stapelgek, maar tegelijkertijd snap je hem als lezer. Hij heeft er alles voor over, om diegene die hem zo na aan het hart is bij zich te houden.
Pompoenen, spoken en andere gruwelijkheden hoeven van mij niet met Halloween, maar met dit boek vermaak ik me wel. Misschien is het tijd voor een nieuwe traditie: gruwellezen met Halloween met onder meer dit werk van Suzanne Wouda.
Schrijver: Suzanne Wouda
Uitgeverij: Ploegsma
Lees ook:
