recensie hvj lysette van geel joost stokhof volt
10+ Boeken Geloven in jezelf Jeugdboek Pesten School

hvj

Al eerder heb ik wel eens verteld dat ik nogal bleu was toen ik in de brugklas terechtkwam. Ik had geen gevoel voor mode en geen idee hoe erbij te horen. Gelukkig waren er meer van dit soort kinderen in mijn klas met wie ik al snel vriendschap sloot, maar er waren ook kinderen die misbruik maakten van mijn onwetendheid.

Opeens werd ik geconfronteerd met mijn, in hun ogen, niet zo hippe uiterlijk, mijn ietwat grote bril en wat vooruitstekende tanden. Als er niemand anders bij was, wisten ze me te vinden en maakten ze kwetsende opmerkingen over mijn uiterlijk. De pesterijen verplaatsten zich naar mijn huis toen ze me via collect call gingen bellen. Zodra mijn vader ervan op de hoogte raakte, was het snel voorbij. Hij ondernam direct actie en daarna stopte het. Lang duurden de pesterijen niet en toch heeft die periode, hoe kort het ook was, een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Het voedde mijn onzekerheid op alle mogelijke manieren en zorgde ervoor dat ik me ging schamen voor wie ik was.

In het boek ‘hvj’ van Lysette van Geel maken we kennis met Enne. Zij gaat naar de brugklas en hoopt daarmee het nare einde van haar basisschool achter zich te kunnen laten. Maar al snel gaat het ook mis op haar nieuwe school. Ze krijgt dreigberichten en in de pauze eet ze op de wc, zodat niemand haar lastig kan vallen. Op een dag krijgt de populaire Kim haar echter in het vizier. Enne doet er alles aan om vrienden met haar te worden, maar de vraag is of dat wel zo goed is voor haarzelf. Als het pesten helemaal uit de hand loopt, verstuurt Enne een bericht naar het expose-account van de school. Dit heeft verstrekkende gevolgen waardoor Enne alle controle kwijtraakt.

Net als in ‘Mijn moeder is een dekbed’ weet Van Geel ook hier weer te raken. Met een licht zeurend gevoel in mijn onderbuik las ik het boek uit. Het verhaal over Enne is confronterend, pijnlijk en verdrietig en op zo veel momenten wil je Enne toeroepen: ‘Doe het niet!’ ‘Maak deze keuze niet!’ Maar Enne is verblind door onzekerheid en verdriet en maakt daardoor keuzes die zo pijnlijk zijn dat je er licht misselijk van wordt. En al zegt alles in je om niet door te lezen, toch doe je het, omdat het verhaal zo aangrijpend is en je zo benieuwd bent naar het einde.

Langzaam maar zeker wordt duidelijk wat er met Enne op de basisschool is gebeurd en dat zorgt ervoor dat je begrijpt waarom ze nu bepaalde keuzes maakt. Thuis is Enne veilig, haar ouders hebben een dierenwinkel en dat is haar veilige haven. Haar ouders zien wel dat het minder gaat met haar, maar ze kunnen er niets aan doen. Net als een oester sluit ze zich, niet in staat te praten over hetgeen haar in de greep houdt. Naar de lezer opent ze zich echter wel, middels brieven die ze altijd ondertekent met ‘hvj’, de drie letters die haar vader ook altijd naar haar stuurt om haar te laten weten dat hij van haar houdt.

Hvj staat voor meer dan alleen ‘hou van jou’ en de betekenis daarvan is de meest wijze les van het boek. Ik kan me voorstellen dat het boek behoorlijk confronterend is voor kinderen die gepest worden of gepest zijn, maar tegelijkertijd geeft het boek herkenning en nog een wijze les voor kinderen die worstelen met liefde voor zichzelf door alles wat hen is overkomen. ‘hvj’ is prachtig en raakt recht in het hart.


Schrijver: Lysette van Geel
Illustrator: Joost Stokhof
Uitgeverij: Volt


Lees ook:

De vlucht van de zeemeeuw

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *