De laatste tijd ben ik wat neerslachtig. Ik heb het gevoel dat we overspoeld worden met slecht nieuws. Het klimaat verandert in een rap tempo, veel mensen kunnen hun rekeningen niet meer betalen en vluchtelingen die een veilige plek zoeken, vinden deze niet. Laatstgenoemde is geen probleem van de afgelopen tijd. Als je het nieuws over vluchtelingenproblematiek al wat langer volgt, dan weet je dat de medemenselijkheid al een hele lange tijd ver te zoeken is. Ik sta versteld van de dingen die mensen roepen, zonder de verhalen achter de mens te kennen, zonder de mens achter de vluchteling daadwerkelijk te zien.

In ’Misjka’ brengen Edward van de Vendel en Anoush Elman zo’n verhaal tot leven. Dit deden ze eerder al in het boek ‘De geluksvinder’, waarin we Hamayun en zijn gezin leerden kennen die met elkaar vluchtten vanuit Afghanistan. Nu, veertien jaar later, is er nogmaals een boek uitgekomen voor de wat jongere lezers. In dit boek leren we Roya, het zusje van Hamayun, beter kennen.

Het gezin heeft na jaren eindelijk een verblijfsvergunning gekregen en heeft nu ook een eigen huis. Het enige wat nog ontbreekt is een huisdier en dat wordt het dwergkonijntje Misjka. Misjka verbindt en zorgt ervoor dat er woorden gegeven kunnen worden aan gebeurtenissen die te moeilijk zijn om rechtstreeks met elkaar te bespreken. Als het konijntje op een dag wegloopt, snapt Roya daar helemaal niks van. Hoe kan Misjka, die zo’n onderdeel uitmaakt van het gezin, er nu voor kiezen weg te gaan?

Beoordeling

Het ontzettend mooie van dit boek is de warmte in het gezin. De drie broers van Roya zijn er voor haar, altijd. Het is ontroerend om te lezen hoe ze met elkaar verbonden zijn en nog meer tot elkaar komen door de aanwezigheid van Misjka. Edward van de Vendel weet in zachte en poëtische taal de liefde voor elkaar en hun grote stille verdriet weer te geven, zonder dat het waar dan ook te zwaar wordt.

Een van de illustraties van Annet Schaap is een weergave van een foto waarover verteld wordt in het verhaal. Het gesprek tussen Roya, haar vader en haar broers is op zichzelf al indrukwekkend en aangrijpend genoeg. Met de illustratie van Annet Schaap erbij, kreeg ik kippenvel en moest ik een paar keer goed slikken. Deze prent, maar ook alle andere afbeeldingen, zijn met zo veel gevoel geïllustreerd, dat het rechtstreeks bij je binnenkomt.

‘Misjka’ raakte me. Het is een van de vele verhalen over een vlucht, geen reis, naar Nederland en over vervolgens je plek moeten vinden. Ik kan me niet voorstellen dat verhalen als deze je onberoerd laten. Dit boek mag zeker niet ontbreken in je klaslokaal.