(Deze recensie verscheen in januari 2022 op Instagram en heeft nu eindelijk ook een plekje op mijn website gekregen)

De afgelopen tijd heb ik ontzettend veel recensies en foto’s voorbij zien komen van ‘Het oneindige verhaal’ van Michael Ende. Dat boek heeft een plaatsje veroverd in de Grote Vriendelijke 100 van De Grote Vriendelijke Podcast en hier staat het klaar om gelezen te worden. Ik ben er erg benieuwd naar. Er is echter nog wel een ander boek van Michael Ende waarvoor ik een lans wil breken, omdat het gewoonweg prachtig is en dat is het boek ‘Momo en de tijdspaarders’. Ik kreeg het van mijn lief cadeau, omdat hij dacht dat dit wel een cadeau voor mij zou zijn. Hij kent me goed, want het boek raakte me. Ook al is het boek geschreven in 1973, het is verraderlijk actueel.

Momo leeft zonder ouders in een ruïne buiten de stad. Mensen zoeken haar op om hun hart te luchten en gewoon met haar te zijn en te praten. Er ligt echter gevaar op de loer. De tijdspaarders pakken mensen tijd af zonder dat ze het weten. Mensen hebben minder tijd voor alles, ook voor elkaar en worden steeds minder verdraagzaam naar elkaar toe. Uiteindelijk winnen de tijdspaarders terrein en blijft Momo achter zonder mensen om haar heen. In haar eentje moet ze proberen de tijdspaarders tegen te houden.

Ik zou graag het hele boek willen citeren. Dat kan niet, daarom een klein stukje: ‘Alle tijd die niet met het hart wordt waargenomen, is net zo verloren, als de kleuren van een regenboog voor een blinde, of het lied van een vogel voor een dove. Maar er zijn helaas blinde en dove harten die niets waarnemen, ook al kloppen ze.’ Het boek van Momo is bijna filosofisch van aard en het leert ons dat het niet gaat om bezit of status. Het doet ons weer eens stilstaan bij het kloppen van ons hart en het kijken naar alles wat je hebt. Momo is hier de belichaming van.

In een wereld waar alles soms zo snel gaat, je overal een mening over moet hebben en het zo vaak gaat om uiterlijke schijn is dit boek een rustpunt en daarom is het een fantastisch boek om te lezen, om het soms eens zomaar te pakken en gewoon een pagina te lezen om stil te staan bij wat er allemaal al is. Ik zou jullie willen oproepen om na het lezen van ‘Het oneindige verhaal’ ook dit boek te pakken en het gewoon te gaan lezen.

Schrijver: Michael Ende
Uitgeverij: Lemniscaat