Sommige gebeurtenissen in het leven zijn zo ingrijpend dat ze voor altijd in je geheugen gegrift staan. En niet alleen dat: denkend aan dat ene moment kun je alles wat je voelde, dacht of rook tot in detail weer naar boven halen. Heel vaak zijn dat persoonlijke gebeurtenissen, zoals een plotseling verlies van iemand die je dierbaar is.

Toch zijn er ook enkele collectieve momenten die in ons aller geheugen gegrift staan. Zo kan ik me precies voor de geest halen waar ik was toen ik hoorde over de aanslag op de Twin Towers op 11 september 2001. Ik weet nog dat ik uit school kwam en dat de televisie aanstond. Ik kon niet stoppen met kijken naar die vliegtuigen, naar de wanhopige mensen die onmogelijke keuzes moesten maken en naar de gigantische dreiging die van het geheel uitging.

Een aantal jaar later ben ik naar Ground Zero geweest. In de St. Paul’s Chapel, een klein kerkje vlakbij de plek waar de aanslag gebeurde, werd het verhaal verteld door middel van foto’s. Het maakte ontzettend veel indruk op me en het bezoek is me tot op de dag van vandaag bijgebleven.

Over datzelfde 9/11 gaat het boek ‘Jimi Fender Johnson’. Eigenlijk is dat gek, want Jimi, de hoofdpersoon van dit verhaal, was toen nog helemaal niet geboren. Jimi is muzikant en leeft voor de muziek, met name voor de muziek die hij via zijn vader heeft leren kennen. Maar zijn vader leeft niet meer, sterker nog, Jimi heeft hem nooit gekend. Na een bandrepetitie ontmoet Jimi een vrouw die hem waarschuwt om vooral niet een trap op te gaan. Jimi voelt echter de urgentie dat wel te doen en komt via die trap terecht in het verleden, om precies te zijn in New York op 10 september 2001.

Het is een dag voor de aanslag en Jimi moet een persoonlijke en intense opdracht vervullen alvorens hij weer kan terugkeren naar het heden. Maar wat hebben de aanslagen op het World Trade Center daarmee te maken? Moet hij de ramp volledig zien te voorkomen of is zijn opdracht anders? Voor Jimi is het een zoektocht van jewelste die uiteindelijk alles voor hem zal veranderen.

Ik weet dat ik mezelf soms wat kan verliezen als ik een verhaal aan het lezen ben. Alhoewel mijn lichaam er misschien wel is, is mijn hoofd op een heel andere plek. Zo ook met dit verhaal. Een paar uur lang waande ik mij in New York ten tijde van de aanslag op de Twin Towers en bestond er weinig anders meer voor me dan dat. Ik werd volledig het verhaal ingezogen en was samen met Jimi aan het nadenken wat hij nu in hemelsnaam moest doen en wat zijn persoonlijke opdracht was.

Wellicht komt het door de schrijfstijl van Buddy Tegenbosch die op een heel toegankelijke manier het verhaal uiteen weet te zetten. Het kan ook komen door het karakter van Jimi, een innemende jongen die je gelijk sympathiek vindt. Of het komt door de spannende verhaallijn, waardoor je je geen seconde verveelt. Uiteindelijk denk ik dat het een combinatie is van alle drie.

Jimi is geboren als meisje en dat wordt gelijk in het begin van het verhaal duidelijk. Voor mij was het in eerste instantie de vraag wat ermee zou gaan gebeuren, of het daadwerkelijk goed uitgewerkt zou worden. Al snel werd ik gerustgesteld. Tegenbosch weet de transitie waar Jimi nog volop in zit heel mooi met het verhaal te verweven. Heb je het in literatuur over spiegels en ramen, dan is dit een prachtig voorbeeld.

Ook mooi is het personage Mateo dat zoveel kleur met zich meebrengt in het verhaal. Het is fijn dat Jimi aan hem zijn ongeloofwaardige verhaal kan vertellen én dat hij wordt geloofd. Het maakt dat Jimi niet zo eenzaam is. Een goed vraagstuk in het boek is wat de rol van het lot is in dit alles. Kun je de wereld naar je hand zetten en daarmee het lot veranderen? En gebeurt alles met een reden of bestaat er ook toeval?

Het boek maakte dat ik mezelf na afloop afvroeg wat mijn persoonlijke opdracht zou zijn geweest en waar ik terecht zou zijn gekomen met daarbij onvermijdelijk de vraag: zou mijn leven anders zijn gelopen als ik bepaalde gebeurtenissen had kunnen voorkomen? En ook: op welke manier zou het dan anders zijn gelopen? Het is bijna nadenken over een parallel universum. Dat een schrijver al deze gedachten met een boek teweeg weet te brengen, vind ik magisch en een zeer groot compliment waard.

---

Schrijver: Buddy Tegenbosch
Uitgeverij: Van Goor

---