Momenteel lees ik een boek van Meg Rosoff, een schrijver die, toen ik vijftien jaar geleden de lerarenopleiding volgde, al volop aandacht kreeg. Het talent van Rosoff is dat zij zich volledig kan inleven in de wereld van jongeren en dat je écht het idee hebt dat haar werk vanuit die jongeren zelf, vanuit hun hart en hun gedachten, zijn geschreven.

Het is knap als je dat kunt: je als niet-jongere zo inleven in het personage dat het lijkt alsof de schrijver zelf in deze leeftijdsfase zit. Ook in Nederland kennen we een schrijver die op deze manier haar boeken weet te schrijven en dat is Erna Sassen. Uit haar eerder verschenen boeken ‘Zonder titel’ en ‘Neem nooit een beste vriend’ werd dat al duidelijk, maar uit het laatste deel van deze trilogie blijkt helemaal dat Sassen niet schrijft óver jongeren, maar eigenlijk de jongere is. Wat een talent is dat.

Het laatste deel  van dit drieluik heet ‘Neem een kip’ en gaat wederom over Joshua. In dit deel is alle vastigheid om hem heen verdwenen. Zijn vmbo-diploma is binnen, maar hij heeft geen idee wat hij wil worden. Hij is nog steeds smoorverliefd op Lindsey, maar ook zo ongelooflijk onzeker over hen samen. Tot overmaat van ramp wordt er vanwege corona een nieuwe lockdown ingesteld. Joshua keert steeds meer in zichzelf en heeft moeite de weg naar zijn geliefden weer terug te vinden.

Erna Sassen laat middels deze drie boeken over Joshua zien een begenadigd schrijver te zijn. Ik was al geraakt door de twee eerdergenoemde titels, maar ‘Neem een kip’ is wel het summum. Het personage Joshua komt volledig tot bloei in dit boek, ondanks zijn depressie. Sassen speelt met tekst en is niet bang een hele pagina voor één enkele zin te gebruiken. Het mooie is dat dat werkt. Combineer dat met de levendige tekeningen van Martijn van der Linden en je hebt wederom een parel te pakken.

Wat vooral zo mooi en treffend aan dit verhaal is, is dat Joshua zo veel moeite heeft om te praten over hetgeen hem bezighoudt. Zijn gedachtewereld is rijk en vol, maar zodra hij zich uit moet spreken klapt hij dicht of zegt hij het verkeerde. Het lijkt dan makkelijk om je volledig af te zonderen van de anderen: afscheid te nemen voordat zij het doen. Maar de vrienden van Joshua, Dylan en Sergio, laten dat niet gebeuren. Zij zijn misschien ook niet de grootste praters, maar toch weten ze hem, ieder op hun eigen wijze, op niet mis te verstane wijze duidelijk te maken dat ze er zijn voor hem en dat hij er ook voor hen én voor Lindsey moet zijn.

Mooi is de twist die eerdere delen in dit deel samenbrengt: Zijn allerbeste vriendin Zivan over wie het deel ‘Zonder titel’ ging, neemt contact op met Joshua en heeft nieuws voor hem, groot nieuws. Dat nieuws zet de wereld van Joshua nog meer op zijn kop, maar brengt uiteindelijk heling. Ook dat is weer op een prachtige manier weergegeven door Sassen en Van der Linden.

Ja, ‘Neem een kip’ is een prachtig boek: indringend en toch luchtig, gevat en humoristisch en tegelijkertijd weet het precies de pijnlijke en moeilijke lagen bloot te leggen waar Joshua mee worstelt. En zeker niet alleen Joshua: dit boek zal zorgen voor herkenning, en daarmee ook voor verademing, voor heel wat jongeren die worstelen. Wat een dijk van een boek.

Schrijver: Erna Sassen
Illustrator: Martijn van der Linden
Uitgeverij: Leopold

Lees ook:

Neem nooit een beste vriend