Zoals ik al eens eerder verteld heb, hebben wij met leerlingen uit de onderbouw een leesclub. Iedere week lezen we een heel stuk en het kost iedere leerling moeite om na 40 minuten hun boek weg te leggen. Een paar weken geleden hadden ze pech: in plaats van 40 mochten ze maar 30 minuten lezen. Dat leverde een klein beetje gemopper op, maar de ontevredenheid was al snel voorbij toen ze eenmaal in gesprek gingen met schrijver Rob Koops. Hij was namelijk de reden dat ze maar zo kort mochten lezen: we kregen een heus bezoek van hem. En dat was ontzettend leuk.

Koops weet namelijk aansprekend te vertellen over de wereld die hij geschapen heeft in zijn serie ‘Oerbloed’ waarvan onlangs het tweede deel is verschenen. En dat is niet het enige. Ook wist hij veel te vertellen over het hele proces rondom het schrijven van een boek. Er ontstond een prachtig gesprek tussen hem en de leerlingen terwijl ze aten van de honingkoeken die mijn collega speciaal voor deze gelegenheid had gebakken. Kortom, het was een middag om in te lijsten en ik kijk er met veel plezier op terug.

En dan dat boek ‘Oerbloed – de Schaduwsluiper’. Eerder schreef ik al een recensie over het eerste deel waarin Obbe op reis moet door Norgië om het Zevende Boek naar een andere plek te brengen. Het is een reis die niet zonder gevaar is, maar gelukkig reist hij samen met Darja. Samen kunnen ze de hele wereld aan. Dat eerste boek eindigt met een cliffhanger en vanaf dat punt kunnen we in dit deel verder genieten van de avonturen van Obbe en Darja.

Het begin is echter niet zo vrolijkmakend. Obbe is gevangengenomen en het Zevende Boek is in handen van de vijand. Obbe wordt gedwongen dat ongelooflijk gevaarlijke boek te openen en krijgt maar ontzettend weinig tijd om de onbegrijpelijke boodschap die in het boek staat te ontcijferen. Darja leeft in vrijheid, maar mist Obbe ontzettend. Ze wil dan ook alles op alles zetten om Obbe te bevrijden. De vraag is alleen of het haar zal lukken.

Wat leuk is aan dit deel is dat we het verhaal niet alleen lezen vanuit Obbes perspectief, maar ook vanuit dat van Darja. Dat zorgt ervoor dat het verhaal meer diepgang krijgt. Als Obbe en Darja elkaar ontmoeten maar niet met elkaar kunnen praten, omdat aartsvijand Rafenna zo haar regels heeft opgelegd, ontstaat er miscommunicatie. De lezer kan vanuit beide perspectieven volgen waar het precies misloopt, maar Darja en Obbe snappen er helemaal niks van. Toch miste ik soms Darja en Obbe samen. Het boek sprankelt het meest als ze bij elkaar zijn. Als dat de intentie was van de schrijver, dan is hij daar zeker in geslaagd, maar toch hoop ik dat ze in het derde deel wat vaker samen zijn.

Wat ook een mooie ontwikkeling is, is de grotere rol die is weggelegd voor ultieme slechterik Bar Melo Bar. Koops weet een mooi gelaagd personage neer te zetten, waarvan het niet altijd zeker is aan welke kant hij zich bevindt: de goede of de slechte? Ook Obbe is niet ongevoelig voor zijn sluwheid en weet soms niet of hij in Bar Melo Bar een mede- of een tegenstander moet zien. Ik kijk ernaar uit om in het derde deel meer van Bar Melo Bar te leren kennen. Hij brengt het verhaal naar een hoger niveau.

Rob Koops woont misschien wel in Nederland, maar in zijn hoofd is hij ook inwoner van Norgië en dat is te zien. Hij weet een wereld te creëren die naarmate de serie vordert steeds meer tot leven komt. Norgië heeft een rijke historie en met veel overtuiging vertelt Koops daarover in zijn boek, maar ook in het echt. Het spreekt zo tot de verbeelding dat kinderen zich afvragen of het nu echt is of niet. De illustraties van Maruga Koops dragen bij aan het tot leven komen van dit land dat vol avonturen zit. Het belooft allemaal veel goeds voor het derde deel, waarin de apotheose zal gaan plaatsvinden. Hoe zal het aflopen met Obbe, Darja en het Zevende Boek? Ik ben benieuwd!

Schrijver: Rob Koops
Illustrator: Maruga Koops
Uitgeverij: Harper Collins

Lees ook:

Oerbloed 1 – De Raadselbreker