Ook in november las ik weer stapels met prentenboeken om vervolgens de vier mooiste, fijnste, grappigste, leukste of wat al niet meer voor jullie te selecteren.

Sinterklaas

Al weken, zo niet maanden wordt er hier thuis reikhalzend uitgekeken naar de komst van de goedheiligman. Vanaf het moment dat een niet nader genoemde cadeaugids bij ons op de mat ploft, kan het feest echt beginnen. Wensen worden opgesteld, brieven worden geschreven, tekeningen worden gemaakt en wortels en appels klaargelegd voor hongerige pieten en paarden.

Hoe fijn is het als we tussendoor het wel en wee van Sint en zijn pieten mogen volgen in het prachtige prentenboek ‘Sinterklaas’ van Charlotte Dematons. Je komt letterlijk ogen tekort om alle details te aanschouwen. Wat vond ik het een feestje om te kijken naar het pietenhuis in hun thuisland: ieder pietje een eigen kamer met een eigen smaak. Zo is daar de voetbalfan, de ezelfan, een piet die zijn kamer volledig in van Gogh-stijl heeft ingericht en is er zelfs nog plek voor een nieuwe piet, te zien aan de lege kamer.

Ach, en dan dat schitterende pakhuis vol cadeautjes. Naarstig werd er gezocht naar de eigen provincie om te zien of er al een cadeautje voor hen tussen zat. En dan ben ik nog maar op pagina drie van dit feestelijke prentenboek. Is het je niet gelukt het boek in huis te halen? Niet getreurd: volgend jaar wordt hij weer opnieuw gedrukt. En tot die tijd is het te leen in iedere bibliotheek.

• Schrijver en illustrator: Charlotte Dematons
• Uitgeverij: Uitgeverij Dematons

Wat een vragen!

Soms zijn er voor de middag begint al ontelbaar veel vragen aan me gesteld. Vragen waar ik kort op kan antwoorden, vragen waarop geen enkel antwoord mogelijk is of vragen die een antwoord nodig hebben waar je even voor moet gaan zitten om die te beantwoorden. Kortom: zoveel vragen. In dit prentenboek komen allerlei verschillende vragen aan de orde waarop we niet zomaar het antwoord weten. Zo zien we op één pagina zeven vrouwen afgebeeld met de vraag: ‘Wie van deze mevrouwen heeft net een bank beroofd?’ Een paar pagina’s verder worden we geconfronteerd met de vraag ‘Wie zit er achter deze deur?’, terwijl we kijken naar een eenzame deur in de top van een berg.

Doordat alle antwoorden goed zijn, is dit prentenboek bij uitstek ideaal om met elkaar het gesprek aan te gaan én om je fantasie de vrije loop te laten gaan. Over de vraag ‘Hoe is die koe daarboven op de windmolen gekomen?’ ben ik nog steeds aan het nadenken. Het moet volgens mij iets zijn met een superheld, een helikopter en een heftige storm. Maar exact weten doe ik het nog niet.

• Schrijver: Mac Barnett
• Illustrator: Christian Robinson
• Vertaler: J.H. Gever
• Uitgeverij: Gottmer

Vleertje Muis waait weg

Onze oudste twee kinderen hebben van baby af aan een knuffel waaraan ze zeer gehecht zijn. Na zoveel jaren kroelen, huilen en wat al niet meer met die beestjes, zien de beestjes er niet al te smakelijk meer uit. Als ze verplaatst moeten worden, geef ik de meisjes opdracht vooral zelf hun schmutzige kostbaarheden vast te houden. Ik vind ze heel lief, maar aanraken? Nee, liever niet.

In de nieuwe verhalenbundel van Vleertje Muis maken we kennis met Knuf, de allerliefste knuffel van Vleertje. Helaas voor Vleertje raakt Knuf gewond. Egel is zeer welwillend Knuf te maken en vervolgens ook helemaal op te frissen. Maar Vleertje is daar helemaal niet blij mee. Nu ruikt Knuf niet meer naar Knuf. Gelukkig is Vleertje niet voor een gat te vangen. Knuf wordt mee op avontuur genomen en tot slot nog even in de muggenspread gedipt. Dan is alles weer zoals het hoort.

Wat is het een feest om opnieuw te mogen lezen over Vleertje en zijn trouwe vrienden. Wat altijd fijn is aan de boeken van Vleertje Muis zijn de interactieve onderdelen. In dit boek spelen we verstoppertje en dat is een heel avontuur, net als de overige twee verhalen in deze bundel. Ik kan niet wachten op een derde deel of wellicht zelfs een verzamelbundel met daarin nog veel meer verhalen over Vleertje.

• Schrijver: Susanne Roos
• Illustrator: Aniek Bartels
• Uitgeverij: Volt

De Boebalas

Zelfs de kleinste stukjes ui worden hier met de grootste precisie uit de pan met pasta gevist. Niet om op te eten, nee, zeker niet, stel je voor! Soms hoor je verhalen over kinderen die werkelijk alles eten. Ik kan je vertellen: hier niet, hoe hard we het ook geprobeerd hebben en nog steeds proberen. Eigenlijk hebben we dus ook een Boebalas nodig die mijn kinderen meeneemt op reis naar waar het eten vandaan komt.

In het prentenboek ‘De Boebalas’ maakt de oma van Neah, Ayah en Avah haar beroemde fufu met okrasoep. Dat gerecht wordt niet met gejuich ontvangen, integendeel! Vieze gezichten en een zeer uitgesproken mening. Oma is er echter niet van onder de indruk en spreekt een spreuk uit om de Boebalas langs te laten komen: een monster dat de kinderen laat zien waar hun eten vandaan komt. Het eindresultaat? Een tevreden oma, tevreden kinderen én een nieuw lievelingsgerecht.

In een kleurrijk, vriendelijk en vrolijk boek worden kinderen op deze manier uitgedaagd verder te kijken dan hun neus lang is: eerst proeven en dan zul je vanzelf zien dat het lekker is. Voor de kinderen én ouders die enthousiast zijn geworden zit achterin het recept voor de fufu met okrasoep. Mij lijkt het zalig. Ik ben al hard aan het oefenen op die spreuk om de Boebalas ook hier langs te laten komen…

• Schrijver: Nancy Bosmans
• Illustrator: Lisa van Winsen
• Uitgeverij: Condor