‘Natuur is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos ter grootte van een krant,
een heuvel met wat villaatjes ertegen.’

Meneer Bloem wist het wel: hij verkoos de stad boven de natuur. Liever de grauwe stedelijke wegen dan de bos- of duinpaden. Eekhoorn uit het boek ‘Stil stad’ is het echter niet met hem eens. Hij wordt helemaal knetter van de stad met al zijn lawaai. Eekhoorn probeert te slapen, maar het lukt maar niet. De stad blijft maar geluid maken. Dus gaat Eekhoorn er vandoor, op naar het bos voor een rustiger leven en een betere nachtrust. Vol goede moed begint Eekhoorn aan zijn nieuwe avontuur, maar of het hem nou echt zo goed bevalt?

Ik kende Floor Tinga eigenlijk vooral van haar mooie gedichten, maar onlangs kwam ik erachter dat ze ook boeken schrijft. ‘Stil stad’ is het eerste boek dat ik van haar gelezen heb en dat is gelijk goed bevallen.

Met veel vaart en humor vlieg je door dit fijne prentenboek heen. De tekst rijmt soms en soms niet en de lettertypes zijn soms groot, soms klein en soms in een andere kleur. Op geen enkel moment is dat vervelend. Het draagt bij aan het verhaal en aan de frustratie van Eekhoorn die goed voelbaar is. Hij telt niet honderd schapen om in slaap te vallen, maar wel dertienduizend en dan is het nóg niet gelukt! De opluchting is dan ook groot als hij eindelijk rust denkt te hebben, maar helaas valt dat behoorlijk tegen.

Die frustratie is ook ontzettend goed weergegeven door Soetkine Aps. Ik moest hard lachen om dat boze eekhoorntje met dikke wallen onder zijn ogen of de eekhoorn die aan het einde van het verhaal keihard op een trompet tettert om lekker bij te dragen aan de heerlijke herrie die hij, nadat hij weet wat hij gemist heeft, volledig omarmd.

‘Stil stad’ is een heerlijk prentenboek dat laat zien dat het leven in de stad helemaal nog niet zo verkeerd is. Of zoals J.C. Bloem schrijft:

‘Alles is veel voor wie niet veel verwacht. Het leven houdt zijn wonderen verborgen
tot het ze, opeens, toont in hun hogen staat.

Dit heb ik mijzelven overdacht,
verregend op een miezerige morgen,
domweg gelukkig, in de Dapperstraat.’