10+ Boeken Familie Jeugdboek Landen / reizen

Toen Raaf linksaf sloeg

Op sommige dagen voelt het wel eens alsof de wereld een beetje te groot is voor me. Te veel dingen die ik moet doen, te veel zaken om te regelen en te veel verantwoordelijkheden. Ik sta in de ochtend op en mijn hoofd begint gelijk al te malen. Of eerder gezegd: al voordat ik in slaap viel de avond ervoor was mijn hoofd al bezig. De raderen draaien: ben ik dit niet vergeten, heb ik dit goed aangepakt en was ik er wel genoeg voor degenen die me nodig hebben?

Maar wat zou er gebeuren als ik op zo’n dag gewoon een andere keuze zou maken: niet naar mijn werk, maar gewoon de andere kant op, niet wetend waarheen ik zou gaan. Zou het een gevoel van bevrijding geven of zou het juist zo veel meer druk geven? Zou ik me de hele dag schuldig voelen of zou ik het vanaf het eerste moment los kunnen laten? Ik vermoed het eerste: een schuldgevoel van begin tot einde. Maar toch klinkt het aanlokkelijk: als je de zaken niet helemaal overziet, gewoon de andere kant oplopen.

Dat doet ook Raaf, in het boek ‘Toen Raaf linksaf sloeg’. Hij heeft een rotdag gehad op school en heeft geen idee waar zijn moeder heen is. Dus in plaats van rechtsaf op de rotonde, slaat hij linksaf en dan weer een andere kant op. Gewoon weg van de bekende route naar huis. Die weg naar links brengt hem nieuwe avonturen die leuk, mooi, bijzonder, spannend en vreemd zijn. En tussendoor is er voldoende ruimte om te denken aan zijn moeder die ook op weg is…

Misschien is het wel zo dat ondanks dat Raaf ervoor kiest de andere kant op te lopen, hij juist wordt geconfronteerd met datgene wat hij zo lastig vindt. Dat hij linksaf slaat, betekent niet automatisch dat het makkelijk is, dat de weg die hij kiest zonder hobbels is. Integendeel. Maar Raaf gaat het aan en leert ervan en dat is mooi aan dit verhaal. Zo ook zijn contact met Benni, de grootste pestkop uit de klas. Ongewild komt Raaf bij Benni thuis terecht en ziet dat het voor hem ook niet altijd makkelijk is. Al loopt Raafs moeder weg, hij mag wel buiten de lijntjes kleuren. Bij Benni thuis is die ruimte er niet.

Ik genoot van de taal in het boek van Evelien de Vlieger. Van de rijmpjes van de vader van Raaf (Kobe) tot het liedje van moeder Leja over hagelslag en vervolgens nog het liedje van Hassia over de liefde, met het prachtige refrein: ‘Liefde? Schimmel! Liefde? Schimmel! Maar ook de omkeerwoorden van Raaf waar hij zo van houdt en de liefdevolle, ietwat chaotische briefjes van Leja gericht aan Raaf. Met de taal die wordt gebruikt in het boek, leren we Raaf en de mensen om hem heen kennen.

Je voelt de constante onrust die Raaf voelt over het vertrek van zijn moeder. Hij houdt zielsveel van zijn moeder en wil bij haar zijn, koste wat kost. Dat gevoel voel je door het hele boek heen, sijpelt door de zinnen. Ook al vertrekt ze zomaar, dat maakt Raaf niet uit. En doordat het verhaal verteld wordt vanuit het perspectief van Raaf, kun je niet anders dan Leja ook gewoon lief vinden en haar ook een beetje missen, ondanks het gegeven dat ze zomaar is verdwenen en dat wel vaker doet.

De illustraties van Karst-Janneke Rogaar zijn zo mooi. Naarmate de avond vordert, wordt het blauw van de afbeeldingen blauwer en neemt het donker van de nacht verder toe. Ondanks dat er alleen maar met blauw is gewerkt in de illustraties is er zoveel sfeer meegegeven en is er van alles te zien op de paginavullende tekeningen die zijn gemaakt.

Ook al sla je soms een heel verkeerde kant op, toch is er altijd weer de mogelijkheid om thuis te komen. Soms kom je heel wat wijzer thuis dan je van tevoren had vermoed. Misschien moet ik binnenkort toch maar gewoon eens een heel andere kant op rijden. Wie weet wat het me gaat brengen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *