Deze week is het 85 jaar geleden dat het bombardement op de stad Rotterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog plaatsvond. Dat werd op een bijzondere manier herdacht. Tijdens zonsondergang werden er namelijk vanuit een helikopter 100.000 boekenleggers waarop gedichten staan naar beneden gestrooid. Wat een mooie gedachte dat woorden naar beneden dwarrelen: zinnen en strofes die mensen beroeren, aan het denken zetten, wellicht zelfs tot handelen aanzetten, maar dan tot het goede. De beelden zijn te zien op Instagram als je zoekt op #bombingofpoems. Ik vond het indrukwekkend om te kunnen aanschouwen hoe deze gedichten naar beneden kwamen. Had ik er maar in het echt bij kunnen zijn. Het moet magisch zijn geweest.

Dat bombardement vond dus 85 jaar geleden plaats en Marte Jongbloed schreef er een boek over: ‘1300 bommen in 13 minuten’. Het vertelt het verhaal van Joop, een dertienjarige jongen die op het moment van het bombardement niet thuis is. Joop gaat op zoek naar zijn familie in de hoop dat ze allen veilig zijn. Tijdens zijn zoektocht komt hij echter allerlei mensen én dieren tegen die op enigerlei wijze hulp nodig hebben.

Al eerder schreef ik positieve woorden over de jeugdnovelles van Jongbloed en ook dit exemplaar past goed in eerder verschenen rijtje. De hoofdpersoon is aansprekend, staat stevig in zijn schoenen, maar weet tegelijkertijd zijn kwetsbaarheid te tonen. Joop ontfermt zich over ieder levend wezen, of het nu een verdwaald meisje is of een klein katje. Gedurende zijn zoektocht treft hij namelijk van alles aan en dat versnelt zijn queeste niet bepaald. Eigenlijk is dat niet erg, want ondanks de onrust van Joop is er tegelijkertijd een bepaald soort vertrouwen in hem dat het goed gaat komen, dat hij zijn familie daadwerkelijk zal vinden.

Het is denk ik de stijl van Jongbloed die het verhaal zo maakt: trefzeker, met oog voor details en toch kort en krachtig. In slechts 100 pagina’s weet ze sfeer en gebeurtenissen helder neer te zetten. Dit is het genre waarin de schrijver zich makkelijk beweegt en ik ben dan ook wederom benieuwd wat de volgende grote gebeurtenis zal zijn waaraan Jongbloed een verhaal zal wijden.

Deze week was overigens ook in het nieuws dat de kennis van leerlingen in groep 8 afneemt op het gebied van aardrijkskunde en geschiedenis. Ook hier blijkt weer, en ik hoop dat ik niet te veel chargeer, dat docenten wel willen, maar niet de tijd en de materialen hebben om hier meer verdieping in aan te brengen. Dan lijken de boeken van Jongbloed me een goed begin voor iedere docent. Aantrekkelijke verhalen die (voor)lezen als een trein met achterin een stevige verantwoording. Het is prachtig materiaal om mee te beginnen of mee te eindigen. En ik denk maar zo dat Jongbloed nog wel even door zal gaan met deze reeks jeugdnovelles.

Schrijver: Marte Jongbloed
Uitgeverij: Luitingh Sijthoff

Lees ook:

Gevangen in de stad

Mijn vader in de mottenballen

Gevaarlijk water