De onderwaterpoort
Bij alles wat het weer de laatste tijd met zich meebrengt voel ik een vreemde onrust. Een herfst die al driekwart jaar lijkt te duren, maakt me niet alleen ongelukkig vanwege het herfstige gevoel dat erbij hoort, maar ook vanwege het gevoel dat dit niet klopt. Komt er na al die dagen regen dan opeens een week met meer dan overvloedige zonneschijn? Ook dan lukt het me niet echt ervan te genieten, omdat het extremen zijn. Eerlijk gezegd zie ik wel wat op tegen deze zomer: niet alleen vanwege de mogelijke hitte, maar ook vanwege het gegeven dat dit slechts het begin is van een periode van klimaatverandering die onze wereld op dit moment al verandert.
Met enig ongemak las ik dan ook het boek ‘De onderwaterpoort’, een dystopie van de nabije toekomst. Hoofdpersoon Polly woont in Groot-Brittanië in het jaar 2032. Er is een lockdown ingesteld omdat deze zomer de temperatuur met regelmaat boven de 42 graden is gekomen. Dat betekent dat Polly binnen moet blijven in hun kleine appartement zonder tuin. Polly en haar broer proberen verkoeling te zoeken door te gaan logeren bij hun tante die buiten de stad woont. Haar huis staat aan een meer, maar door de grote droogte begint dat meer op te drogen en blijkt er een dorp onder verscholen te zijn. Polly duikt op een nacht in het water en op het moment dat ze dat doet, hoort ze kerkklokken luiden en vogels fluiten. Wat is er precies aan de hand met het verloren gegane dorp?
Emma Carroll heeft met dit boek goed ingespeeld op mogelijke scenario’s die helemaal niet zo onwaarschijnlijk zijn. Over acht jaar zou het namelijk best zomaar kunnen dat het midden in de stad loeiheet wordt en dat dat gevolgen heeft voor haar inwoners. Toch draait niet het hele boek om dit gegeven, integendeel. Naarmate het verhaal vordert, ontvouwt zich een prachtig en intrigerend samenspel tussen de nabije toekomst en het ietwat verdere verleden. Want Polly hóórt niet alleen geluiden onder dat water, maar komt daadwerkelijk terecht in de tijd dat het dorp nog niet onder water stond, in 1952.
Daar maken we kennis met Nellie, een meisje dat niet zo lang geleden afscheid heeft moeten nemen van haar moeder en nu in een pleeggezin woont. Nellie is dol op zwemmen en heeft een groot verlangen, namelijk het overzwemmen van het kanaal. Maar die wens in vervulling laten gaan, gaat nog niet zonder slag of stoot.
Op het moment dat er twee verhaallijnen door elkaar lopen en je tijdens het lezen van de ene verhaallijn telkens ontzettend nieuwsgierig bent naar de andere lijn, dan weet je dat je te maken hebt met een goed boek. Ook al leven Polly en Nellie niet in dezelfde tijd en zien hun levens er heel anders uit, toch zie je dat bepaalde thema’s van alle tijden zijn. Op sommige momenten vond ik de gebeurtenissen in het boek wel heel toevallig op elkaar aansluiten, maar tegelijkertijd was dat geen enkel probleem. Zo nu en dan heb je zulke aansluitingen nodig om een verhaal mooi rond te krijgen.
‘De onderwaterpoort’ is een mooi verhaal dat gaat over in je kracht staan en vertrouwen hebben in jezelf en in de wereld om je heen. Daarnaast laat het zien dat niet alleen ieder mens, maar ook iedere periode zo zijn eigen zorgen heeft waar op dat moment een oplossing voor gevonden moet worden. Die zorgen, groot en klein, brengt Caroll goed samen in dit boek dat prettig leest en dat smaakt naar meer.
Schrijver: Emma Carroll
Vertaler: Jaap Slingerland
Uitgeverij: Kok Boekencentrum
Lees ook: