Het onwaarschijnlijke verhaal van Baskerville Hall
Foske en ik lazen weer eens samen een boek en gingen er vervolgens met elkaar over in gesprek. Hoe dat gesprek verliep? Dat kun je hieronder lezen!
A: Foske, zou jij later als je groot bent een detective willen worden?
F: Misschien. Ik denk dat het erg moeilijk is, maar ik zou het wel tof vinden om sporen te zoeken en erover na te denken hoe ik zaken kan oplossen.
A: Ja, dat lijkt me ook wel leuk. Alhoewel ik niet denk dat ik echt een goede detective zou zijn. Daar ben ik veel te chaotisch voor. Maar Arthur Doyle uit ‘Het onwaarschijnlijke verhaal van Baskerville Hall’ is wel een goede detective, vind je niet?
F: Inderdaad. Dat komt denk ik vooral omdat hij de tijd neemt om zaken te bekijken én omdat hij een goed oog voor detail heeft.
A: Misschien moeten we eerst vertellen waar het boek over gaat, anders hebben we hier een gesprek over een boek waar niemand iets van begrijpt.
Arthur Doyle krijgt een uitnodiging voor de school ‘Baskerville Hall’. Dat is een heel geheime school voor superslimme kinderen. Hij sluit bijzondere vriendschappen, maar niet iedereen is even positief over Arthur. Arthur en zijn vrienden Irene en Jimmie worden uitgenodigd voor een geheim genootschap dat ‘De Klaver’ heet. Hiervoor moeten ze risicovolle opdrachten vervullen. Sowieso is Baskerville Hall plek vol mysteries en complotten en dreigend gevaar. Lukt het Arthur om samen met zijn vrienden dat gevaar te overwinnen?
A: Pfoei, dat klinkt als een spannend verhaal, Foske. Vond jij dat ook?
F: Ja, het was spannend, alhoewel ik het verhaal in het begin een beetje langzaam op gang vond komen. Ik had soms wat moeite om te blijven luisteren, maar uiteindelijk was het het helemaal waard. Ik vond het einde, waar ik nu natuurlijk niets over ga verklappen wel heel leuk en meeslepend.
A: Ik kan me dat wel voorstellen. Ik denk ook dat dat komt omdat het onderdeel is van een serie. Eerst moet je iedereen leren kennen en moeten de verhoudingen duidelijk worden. Pas als dat gebeurd is, kan een verhaal meer vaart krijgen. En natuurlijk gaat een verhaal soms wat langzamer als het wordt voorgelezen. Dat scheelt ook. Ik vond dat onderzoekende van Arthur wel gelijk al heel leuk. Jij niet?
F: Ja, dat vond ik ook leuk. Arthur leek me een aardige jongen met wie ik het goed zou kunnen vinden. Hij is slim, dapper en hij denkt veel na. Daar herkende ik mezelf wel een beetje in.
A: Was hij ook je favoriete personage?
F: Nee, mijn favoriete personages waren Grover en Pocket. Hun karakters waren erg leuk. Grover was vooral grappig. Het zorgde voor vrolijkheid in het boek, alhoewel hij het gek genoeg wel de hele tijd over de dood had. Pocket sprak me ook aan, omdat ze zo dapper was en zoveel durfde. Ik vond het ook grappig dat ze zoveel zakken bij zich had waarin van alles verstopt zat.
A: Ja, dat ben ik met je eens. Dat zijn fijne kleurrijke bijpersonen die een boek als dit nog meer kleur geven. Ik vond het ook leuk hoe telkens de verbinding werd gemaakt met Sherlock Holmes. Veel namen in het boek hebben te maken met zijn verhalen. Zo is Arthur Conan Doyle de schrijver van de boeken van Sherlock Holmes en is Moriarty zijn aartsvijand in de boeken. In dit boek is Jimmie Moriarty de beste vriend van Arthur Conan Doyle. Dat maakt me toch wel heel nieuwsgierig naar de volgende delen. Zouden Arthur en Jimmie vrienden met elkaar blijven? Ben jij ook benieuwd naar een volgend deel, Fos?
F: Ja, het boek eindigt best met een cliffhanger, dus ik wil erg graag doorlezen. Dat kan helaas nog niet.
A: Nee, maar het nieuwe boek verschijnt al snel heb ik begrepen. Zal ik dat dan weer aan je voorlezen?
F: Ik denk dat ik het toch liever zelf lees. Dan weet ik sneller hoe het afloopt!
Schrijver: Ali Standish
Vertaler: Johanna Rijnbergen
Uitgeverij: Lemniscaat
Lees ook:
