Het sleutelbos
Foske en ik lazen samen het boek ‘Het sleutelbos’ en schreven er vervolgens met elkaar een recensie bij. Wat we van het boek vonden, kun je hier lezen:
A: Foske, er zijn drie dingen waarvan ik altijd bang ben dat ik ze kwijt zal raken. Kun jij het raden?
F: Alle drie je kinderen!
A: Ja, natuurlijk: jullie zijn het dierbaarste. Maar ik bedoel qua spullen. Kun je dat raden?
F: Oeh, sleutels, portemonnee en je pinpas?
A: Bijna: sleutels, pinpas en mijn mobiel. Maar ik ben mijn sleutels ook best vaak kwijt. En dan loop ik weer overal te zoeken. Gelukkig vind ik ze meestal terug. Maar stel je nou voor dat ik dus, net als in het boek ‘Sleutelbos’ mijn sleutel zou kwijtraken en dan ook gelijk mijn huis kwijt zou zijn. Ik moet er niet aan denken. Jij?
F: Dan waren we inmiddels al honderd keer ons huis verloren denk ik… Nee, ik moet daar ook niet aan denken.
A: Want daar gaat het boek over hè? Over Fatih die zijn sleutel kwijtraakt en daardoor ook gelijk zijn huis verliest. Er is daar een sleutelmaker de baas van de stad, Masdoud, en zodra je je sleutel bent verloren, moet je gaan wonen in een soort kamp: je mag de stad dan niet meer in. De sleutel zelf is dan ook echt opeens spoorloos verdwenen. En in dat kamp is het niet best: je woont in tenten en je moet er keihard werken. Fatih komt daar Niya en haar oma tegen. Zij hebben een plan om Masdoud te verslaan, maar daar is Fatih voor nodig. Zou het hem lukken de sleutels van de bewoners terug te vinden en Masdoud, de slechterik, te stoppen?
Wat vond je van het boek, Foske?
F: Dat is een lastige vraag, want er zijn superveel dingen die gebeuren in het boek. Ik vond het boek sowieso interessant, want je kan wel zeggen dat Masdoud een dictator is. Over dat onderwerp, dictators, wil ik graag meer weten. Daarnaast vond ik het boek ook nog eens heel erg spannend. Ik was de hele tijd benieuwd of het Fatih zou lukken om de sleutels terug te krijgen en zo de kampbewoners te bevrijden.
A: Ik vond de gedachte achter het verhaal wel mooi. Het sleutelbos, waarover we nu niet te veel kunnen verklappen, is ontstaan omdat een meneer onderdak zocht in de stad, maar het niet kreeg. Het sleutelbos was zijn manier om zijn onvrede te uiten. Het boek vertelt ons dus eigenlijk dat het belangrijk is om gastvrij te zijn en voor elkaar te zorgen. Ik vond dat mooi naar voren komen. Herken je wat ik zeg?
F: Zo had ik er eigenlijk nog niet over nagedacht. Wat ik wel een mooie uitspraak vond was de volgende zin: ‘Hij (Fatih) zat gevangen in een stenen huis en iedere baksteen gilde naar hem dat hij iets moest doen.’
A: Wat vind je daar zo mooi aan dan?
F: Ik vind dat er poëzie in deze zin staat. Het had zo in een gedicht kunnen staan.
A: Ja, dat klopt. En dat gebeurt wel vaker in het boek. Het is echt prachtige taal. De schrijver, Najiba Abdellaoui, schrijft ook gedichten. Dat kun je wel merken in dit boek. Wat wil je verder nog kwijt over het verhaal, Foske?
F: Nou, ik heb nog één vraag aan jou. Als jij een sleutel was, hoe zou je er dan uitzien?
A: Uhm, oké. Dat is een lastige vraag. Ik zou denk ik niet zo’n moderne, saaie sleutel willen zijn. Liever een beetje oud met wat roest en veel ronde vormen en hoekjes en zo. Jij?
F: Nu heb ik een vraag gesteld die ik zelf eigenlijk ook moeilijk vind. Het liefst zou ik een sleutel zijn met vleugels, net als in Harry Potter. Dat lijkt me heel cool.
A: Dat lijkt me ook cool. Maar nu nog even over het boek: waarom moet iedereen dit boek volgens jou gaan lezen?
F: Het is een boek vol spannende gebeurtenissen, mooie zinnen en wat ook mooi is, is dat Fatih heel veel dingen spannend vindt, maar het tóch doet. Dat vind ik knap van hem.
A: Lezen dus?
F: Zeker weten!
Schrijver: Najiba Abdellaoui
Uitgeverij: Rose Stories
Lees ook:
