Momenteel lees ik de graphic novel ‘De eindeloze wereld’. Het is een verhaal voor volwassenen over de onverwoestbare honger van mensen naar groei die tot gevolg heeft dat onze aarde kaalgeplukt wordt. Ik heb het nog niet uit, maar het is tot nog toe geen fijne boodschap. Ik lees het verhaal met buikpijn, enige schaamte, maar ook een gevoel van vertwijfeling. Ik probeer zo bewust mogelijk te leven, verlies dat soms ook uit het oog, maar hoe kan ik veranderen en hoe kunnen met mij alle miljarden andere mensen dat ook doen? Hoe kunnen we met elkaar echt verandering bewerkstelligen? Het is een vraag die me hoofdpijn bezorgt en waarvan ik hoop dat het boek me op het einde antwoord gaat geven, alhoewel ik het ergste vrees.

Eigenlijk heeft de wasbeer, één van de dieren in het boek ‘Juniper, de zingende eenhoorn’, het heel erg goed door. Hij zegt: ‘Van ons (de dieren) kun je op aan. Maar van mensen weet je het nooit zeker. Eerst vinden ze je schattig en daarna kijken ze of ze je willen vermoorden! Onthou dat maar, paard! Je moet voorzichtig met ze zijn…’ Dat paard is dus Juniper die via een geheimzinnig doolhof in het heden terechtkomt. Daar trekt hij de aandacht omdat hij kan praten én zingen. In een oogwenk is hij wereldberoemd, omdat Gaia Wing, een ontzettend bekende zangeres, met hem een duet opneemt. Juniper geniet in eerste instantie van zijn roem, maar komt er snel achter dat die roem ook een grote prijs heeft.

Al eerder verschenen er drie delen van de hand van Henry Lloyd, een pseudoniem van Daan Remmerts de Vries. Juniper heeft al in eerdere delen een grote rol gespeeld, maar nimmer kreeg hij de hoofdrol toebedeeld. Wat een geluk dat dat in het vierde deel wel zo is. Juniper, de ietwat narcistische, maar toch ook sympathieke eenhoorn, heeft mijn hart gestolen en ik heb dan ook genoten van dit verhaal.

Opvallend is dat dit keer de illustraties niet verzorgd worden door Henry Lloyd zelf, maar door Mark Janssen. Het omslag van dit boek is niet meer wit met een afbeelding erop, maar knalt je boekenkast uit door alle kleuren die Mark Janssen zo goed heeft weten in te zetten. Het ziet er werkelijk waar prachtig uit. En waar zou een wijziging van illustrator zo goed hebben kunnen plaatsvinden als bij dit deel, waar Juniper een ware tijdreis maakt. Die verandering past uitstekend bij de rest van het verhaal.

Zoals altijd weet Henry Lloyd met humor de verschillende, soms behoorlijk absurde situaties neer te zetten. Meerdere keren heb ik gelachen om de ongemakkelijke situaties waarin Juniper zich met grote regelmaat in bevindt. Alleen het eerste hoofdstuk van het boek is al hilarisch. Juniper vindt zichzelf geweldig, maar drijft de andere dieren in het woud tot waanzin. De reacties tussen de dieren en de eenhoorn onderling zijn om van te smullen.

En toch is dit boek niet alleen maar rozengeur, maneschijn en eenhoornglitter. Onder die laag humor, misschien wel lichtheid zit een aanklacht tegen ons mensen, zoals wij op dit moment zijn. Want Juniper is niet vrij hier in het heden. Hij voelt zich opgesloten en zit dat ook daadwerkelijk. Die hang naar groei die ik benoemde in de inleiding, speelt ook hier een grote rol. Veel mensen om Juniper heen zijn niet zuiver en willen groeien, ten koste van Juniper. Juniper heeft dat eerst niet in de gaten, maar naarmate het verhaal vordert krijgt hij het steeds moeilijker.

Dat maatschappijkritische zit sterk verweven in dit verhaal. Ook hier las ik sommige passages met schaamte. Mensen voelen zich wel zo ontzettend wijs, maar eigenlijk hebben de dieren in dit verhaal het veel beter begrepen. Gelukkig zijn er ook nog een paar goede mensen in dit boek, niet iedereen probeert het vel over de oren van Juniper te trekken. Het zorgt voor opluchting. Misschien zijn we nog niet helemaal verloren…

‘Juniper, de zingende eenhoorn’ is wederom een geweldig boek van Henry Lloyd waarin we volop de kans krijgen te genieten van Juniper en zijn doldwaze avonturen. En Mono, de tweehoofdige dwerg? Gelukkig keert ook hij terug in dit verhaal. Dat maakt het plezier helemaal compleet!

Schrijver: Henry Lloyd
Illustrator: Mark Janssen
Uitgever: Querido
Aantal blz: 264