Enige tijd geleden waren we in de kinderboekwinkel op zoek naar een boek dat perfect was om voor te lezen. We kregen het boek ‘Koken voor de keizer’ getipt en hebben hem vervolgens gekocht. Daar hebben we geen spijt van gekregen! Foske en ik vertellen in deze bespreking waarom:

In het boek ‘Koken voor de keizer’ van Marloes Morshuis speelt Mick de hoofdrol. Hij woont op het eiland Minelotte waar een strenge keizer het voor het zeggen heeft. Zo heeft hij alle mangobomen op het eiland omgehakt, zodat de burgers er niet meer van kunnen eten. Alleen in zijn eigen paleistuin staan mangobomen te over. Mick, de hoofdpersoon van dit verhaal, besluit er een paar te gaan stelen, maar wordt daarbij betrapt. Hij moet zich verantwoorden voor de keizer en krijgt een straf opgelegd: hij moet één week lang voor de keizer koken. Er is alleen één probleem: de keizer lust niets! Mick gaat een weddenschap aan met de keizer. Als hij iets kookt wat de keizer niet lust, staat hem een gruwelijke straf te wachten. Maar als hij een week lang kookt wat de keizer lekker vindt, zullen zijn ouders en alle andere gevangenen van de witte rots worden vrijgelaten.

Anne

Zo, Foske, dat was weer een spannend boek dat we samen gelezen hebben. Vond je ook niet?

Foske

Ik vond het heel spannend en het was iedere keer weer afwachten of Mick in de baai gegooid zou worden waarin allemaal haaien zaten.

Anne

Ik vond dat zo knap geschreven. Dat je elk moment met samengeknepen billen zat. Je gunt het Mick heel erg dat de maaltijden lukken, maar de keizer is echt onbetrouwbaar. Er hoeft maar dit te gebeuren en hij wordt al van die boot geworpen. Gelukkig heeft hij wel veel goede vrienden om hem heen. Lori, zijn zusje, en Pieke en Remo, die zo goed als familie zijn. Wat vond jij van die vriendschappen, Foske?

Foske

In Lori zag ik een beetje mijn zusje terug. Ze kon zo lekker eigenwijs zijn, maar is tegelijkertijd heel lief en ook een beetje stoer. Ik had het idee dat Mick een beetje verliefd was op Pieke. Hij had het de hele tijd over haar ogen en de kleur ervan. Er was iets bijzonders tussen hen in ieder geval.

Anne

Ik vond Remo heel aardig. Hij werkte zo hard om Mick te helpen. Dat vond ik heel bijzonder om te zien. Hij was echt een vriend op wie je altijd kunt vertrouwen. Zo’n vriend wil ik ook wel. Stilzwijgend staat ‘ie naast je en is ‘ie er voor je. Maar even wat anders… had jij ook iedere keer zin in al dat heerlijke eten dat in dat boek stond?

Foske

Het was een beetje alsof ik de tekst op wilde eten. Het klonk allemaal even lekker, maar ik weet niet of ik het wel zou eten als papa het voor ons zou koken.

Anne

Ik denk dat ik het zeker zou eten als papa deze recepten maakt. Sterker nog: ik denk dat we het hem eens een weekje laten uitproberen! Maar dan gooien we hem zeker niet in de haaibaai als het niet helemaal lukt. Vooral die paella. Daar heb ik zin in!

Maar even serieus. Dit was wel een van de leukste boeken die we de afgelopen tijd hebben gelezen met elkaar. Hoe zou dat denk je komen?

Foske

Ik denk omdat de schrijver heel veel details heeft gebruikt, waardoor we de gevoelens van Mick konden voelen. Daardoor kon ik me beter inleven. En ik was ook de hele tijd nieuwsgierig naar welk gerecht er nu weer aankwam.

Anne

Misschien ook wel omdat de keizer zo grillig was. Snap je wat ik daarmee bedoel? Ik bedoel daarmee dat je hem echt niet kon vertrouwen. Hij deed gewoon waar hij zin in had.

Foske

Ik vond de keizer ook niet zo aardig, of eigenlijk helemaal niet! Misschien vond ik de raadsheer nog wel vervelender. Hij verzon telkens plannen om Mick te dwarsbomen en dat deed de keizer dan weer niet.

Anne

Leuk Fos, om zo samen met je over het boek te praten. Ik heb nog één laatste vraag: welk recept wil je het allerliefst proeven uit dit boek?

Foske

Gravad Lax! Oftewel de begraven zalm.

Anne

Ik ga naast de eerdergenoemde paella voor de appeltaartjes! Mmm, misschien kunnen we die dit weekend al maken!

Foske

Lekker!

---

Schrijver: Marloes Morshuis
Uitgeverij: Lemniscaat

---

Lees ook:

Dit is een dictatuur – Equipo Plantel