Recensie tranen met tuiten
4+ Boeken Dagopening Dieren / natuur Fantasie Prentenboek

Tranen met tuiten

Emotionele incontinentie was de naam die we er in ons gezin aan gaven als mijn vader weer eens zat te snotteren. Dat gebeurde dus met grote regelmaat, bijvoorbeeld bij het kijken naar zijn favoriete televisieprogramma ‘Spoorloos’. Ik denk dat ik die huilgenen van hem geërfd heb. Ook bij mij zitten de tranen behoorlijk hoog en vloeien ze met regelmaat rijkelijk.

Onze jonste, Rein, heeft net als ik ook weinig moeite het legen van zijn traanbuisjes, alhoewel dat in sommige gevallen ook krokodillentranen zijn: tranen om je zin te krijgen. Ze worden veelvuldig ingezet om te kijken wat het effect ervan is. Helaas zijn we voor échte krokodillentranen iets minder gevoelig en sinds kort hebben we er een goede oplossing voor. Op het moment dat hij in huilen uitbarst (denk aan Pumba uit de Leeuwenkoning), pakken wij allemaal bakjes erbij om de druppels in op te vangen. Met succes overigens: Reins tranen verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Die bakjes hebben we niet zelf verzonnen, maar komen uit het boek ‘Tranen met tuiten’ van Noemi Vola. In het boek wordt namelijk beschreven hoe ontzettend handig tranen zijn. Je kunt ze opvangen en er eten in koken, rivieren mee vullen, mee in bad gaan, je tanden mee poetsen en wat al niet meer. Eigenlijk is huilen dus een hele goede zaak en zou iedereen het wat vaker moeten doen!

Wat is dit een heerlijk boek om met elkaar te lezen. Ik pak het er dan ook met regelmaat bij om er fragmenten uit voor te lezen. Ook al gaat het boek over huilen, toch zul je die behoefte geen seconde voelen. Lachen wel, tot huilen toe. Dat dan weer wel. De illustraties zijn zo ontzettend leuk. Mijn favoriet is het varken dat voor het tandenpoetsen zijn ogen even richt op zijn tandenborstel en gericht wat traanvocht laat vallen. Precies genoeg.

Het boek gaat alle kanten op: we komen huilende stenen tegen (wist je niet hè, dat die ook konden huilen?), troostende ET’s, bijna ontploffende kikkers en perenjam met peren en tranen. En op geen enkel moment is dat storend. Hoe gekker, hoe beter zou je wel kunnen zeggen. De illustraties zijn kleurrijk en een genot voor het (niet tranende) oog. Zo nu en dan zit er een leuk woordgrapje in wat het geheel nog leuker maakt, zoals de eerdergenoemde stenen die keigoed zijn in het verstoppen van zichzelf.

Of er een boodschap in het verhaal zit? Nou, wellicht deze: als je de behoefte voelt om te huilen doe het dan vooral. Zonder je in te houden. Want huilen is supernormaal en hoe emotioneel incontinent je ook bent: het is helemaal oké.


Schrijver en illustrator: Noemi Vola
Vertaler: Marion Everink
Uitgeverij: Parade


Lees ook:

Waar dient het voor?

Twee schatjes van ratjes

Scheten uit de schoorsteen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *